Αναζήτηση στην κοινότητα

Η μεγάλη ώρα της σεζόν πλησιάζει και η ομάδα την Παρασκευή θα ριχτεί στη μάχη για την κούπα στο Κάουνας. Η Ευρωλίγκα ανακοίνωσε χτες τους 8 διαιτητές που θα βρεθούν στη λιθουανική πόλη και η σελίδα καταπιάνεται με τους εκλεκτούς αυτούς ρεφς και την απόφαση της ΕΛ να τους στείλει στην τελευταία φετινή παράσταση. Οι 8, όπως πολλοί γνωρίζουν, είναι οι εξής (αλφαβητική σειρά με δίπλα τις παρουσίες τους σε προηγούμενα Φ4 και τελικούς: Μεχντί Ντιφαλά (Γαλλία) 3-0 Τόμισλαβ Χόρντοβ (Κροατία) 1-0 Όλεγκς Λάτισεβς (Λεττονία) 10-4 Εμίν Μογκουλκοτς (Τουρκία) 0-0 Άννε Πάντερ (Γερμανία) 1-0 Σάσα Πουκλ (Πολωνία) 5-2 Μπόρις Ρίζικ (Ουκρανία) 10-4 Γκίτις Βίλιους (Λιθουανία) 2-2 Δικαιολογημένη η παρουσία των πολύπειρων Λάτισεβς και Ρίζικ που είχαν καλή σεζόν σε μια γενικά απογοητευτική σεζόν για τους διαιτητές φέτος, αφού σε πολλά ματς οι γκρι παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Επίσης σημαντική η παρουσία του Χόρντοβ, που δεν μιλάει, ούτε λαλάει, αλλά σφυρίζει ακριβοδίκαια εδώ και 2 σεζόν (για μένα ο πιο βελτιωμένος). Σχετικά καλή η σεζόν (στο δεύτερο μισό) των Μόγκουλγκοτς και Πουκλ αν και για τον Πολωνό έχω πολλά ερωτηματικά φέτος, παρόλο που είναι έμπειρος και σφύριξε και τελικό πρόσφατα. Οι Ντιφαλά και Βίλιους είναι τα ανερχόμενα αστέρια της Ευρωλίγκας και αν ο δεύτερος είναι όντως ένας πολύ αξιόλογος διαιτητής, ο...ρόμποκοπ από τη Μασαλία δεν έπεισε και είχε πολλά στραβά ματς φέτος. Πάντως να ξέρετε ότι έτσι τους θέλει η ΕΛ τους διαιτητές, χτιστούς, και ας σφυράνε στο γάμο του Καραγκιόζη... Λάμπουν δια της απουσίας τους οι Λοττερμόζερ, Γιαβόρ, Ράντοβιτς και Μπολτάουζερ. Αν οι τρεις τελευταίοι ομολογουμένως δεν έκαναν καλή σεζόν με πολλά ups and downs, η απουσία του Γερμανού αποτελεί τεράστια έκπληξη γιατί είχε μια regular (για μένα από τους καλύτερους) ενώ έπαιξε και σε πολλά κρίσιμα ματς φέτος και στα πλέι οφ. Ίσως να έχει κάτι προσωπικό, δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά την απουσία του. Απόντες και όλοι οι Ισπανοί, αλλά αυτό δικαιολογείται λόγω ισπανικού...εμφυλίου στον δεύτερο ημιτελικό. Μεγάλη έκπληξη είναι η παρουσία της Πάντερ που όσο και να προσπάθησε φέτος, παρουσιάστηκε πολύ μέτρια σε πολλά ματς. Η τεράστια γερμανική δυσκαμψία που τη χαρακτηρίζει, είναι στα μάτια μου ένα εμπόδιο ανυπέρβλητο για να σφυρίξεις σε Φ4, όπου δεν αρκεί να ξέρεις καλά τους κανονισμούς αλλά πρέπει να έχεις και ιδιαίτερα ψυχικά χαρακτηριστικά που η Πάντερ δεν διαθέτει. Ίσως η ΕΛ να θέλει να αναδείξει και μια γυναίκα διαιτητή στο ανώτατο επίπεδο, αλλά αυτό είναι λάθος. Διαιτητές πρέπει να παίζουν οι καλύτεροι, τέλος. Guess what, φέτος δεν μας σφύριξε ούτε σε ένα ματς (συνέχισε έτσι)! Τελευταία φορά που τη συναντήσαμε ήταν πέρσι στα πλέι οφ με τη Μονακό στο game, 3 όπου και είχαμε κερδίσει 83-87. Όλοι οι υπόλοιποι μας έχουν σφυρίξει φέτος σε τουλάχιστον ένα ματς. Πάμε να δούμε μερικά ενδιαφέροντα στατιστικά: Συνολικά οι διαιτητές που θα είναι στο Φ4 μας σφύριξαν φέτος σε 27 ματς με ρεκόρ 17-10, ενώ σε 2 μόλις ματς βρέθηκαν δύο από αυτούς ταυτόχρονα στο παρκέ, οι Ντιφαλά-Μόγκουλγκοτς με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι, και οι Βίλιους- Ντιφαλά με το βάζελο στο ΟΑΚΑ. Με έναν μόνο διαιτητή, το Λάτισεβς, έχουμε μόνο νίκες: με Φενέρ και Μιλάνο στο ΣΕΦ στη regular season. Μέ όλους τους άλλους έχουμε και νίκες και ήττες. Ο Ντιφαλά είναι ο διαιτητής που μας σφύριξε φέτος στα περισσότερα ματς, 7 τον αριθμό, με ρεκόρ 5-2. Ήταν παρών και στις δυο νίκες μας εναντίον της Μπαρτσελόνα αλλά και στις δυο νίκες επί του βάζελου. Παρών επίσης και στο πρώτο ματς με τη Φενέρ στα πλέι οφ στο ΣΕΦ αλλά και στην ήττα μας στο 4ο παιχνίδι πριν μια βδομάδα. Ο Βίλιους μας έπαιξε σε 6 ματς φέτος με ρεκόρ 3-3. Ήταν στο ΣΕΦ στην ήττα από τη Φενέρ στο game 2. Ο Χόρντοβ ήταν στο παρκέ και στα δυο νικηφόρα παιχνίδια μας στο ΣΕΦ στα πλέι οφ με τους Τούρκους του Ιτούδη (games 1-5). O Ρίζικ μας σφύριξε φέτος σε 4 ματς (3-1) με μοναδική ήττα μάλιστα το ματς με τη Μονακό στη Salle Gaston Medicin με 64-60. Τον Πουκλ τον συναντήσαμε μόνο σε ένα παιχνίδι φέτος, στην ήττα με τη Φενέρ στο τέταρτο ματς στην Πόλη. Αναφορικά με τις ισπανικές ομάδες, μια εκ των οποίων θα συναντήσουμε αν περάσουμε τελικό, έχουμε μόνο νίκες (2 με Μπαρτσελόνα με Ντιφαλά, και από μία με Μόγκουλγκοτς και Βίλιους στα ματς με τη Ρεάλ). Οι διαιτητές φέτος στην Ευρωλίγκα δεν είχαν καλή σεζόν αλλά ευτυχώς 6 από τους 8 που είναι στο Φ4, είναι σίγουρα από αυτούς με τα λιγότερα λάθη. Θεωρώ (και εύχομαι) ότι αν έχουμε έναν από τους Ρίζικ ή Λάτισεβς στον ημιτελικό μαζί με Χόρντοβ ή Βίλιους (ή και τους δύο), δεν θα ασχοληθούμε ιδιαίτερα με τη διαιτησία. Καλό θα είναι να αποφύγουμε την Πάντερ και είναι πιθανό γιατί ο Στόουκς (οριστής των διαιτητών στην ΕΛ) προτιμάει διαιτητές που γνωρίζουν τις ομάδες καλύτερα. Να προσθέσω τέλος ότι κανένας από τους διαιτητές που είχαν πολύ άσχημο βράδυ φέτος μαζί μας (πχ. με Αστέρα στο ΣΕΦ και στο Βελιγράδι, ή με Ασβελ στη Γαλλία) δεν είναι στο Φ4. Εξαίρεση ο Ντιφαλά που ήταν στο ματς με τη Βαλένθια εντός και τα είχε κάνει μαντάρα. Οψόμεθα… (στη φωτό οι Μπολτάουζερ, Βίλιους και Πουκλ). Τα σχόλια σας στο λινκ εδώ: Ραντεβού στο Κάουνας. Πάμε γερά Θρυλάρα!! @Μέλη

«Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να'ναι μακρύς ο δρόμος», λέει ο ποιητής. Και ήταν πράγματι μακρύς και δύσβατος ο δρόμος που διαλέξαμε, αλλά η ομάδα από τον Πειραιά δεν φοβήθηκε ούτε Κύκλωπες, ούτε Λεστριγόνες. Και φτάνει επιτέλους στο δικό της λιμάνι, στο Κάουνας της Λιθουανίας για μια τελευταία μοναδική παράσταση για φέτος. Παίξαμε 39 ματς ως τώρα από την αρχή της σεζόν στην Ευρωλίγκα (24-12 συνολικά ο απολογισμός), καταρρίψαμε πολλά ρεκόρ, περάσαμε από χίλια κύματα, χίλια συναισθήματα. Ήρθαν οι μεγάλες νίκες, οι βαριές ήττες, η απίστευτη σειρά με τη Φενέρ. Και τώρα μένουν δυο ακόμη ματς στην πιο ανταγωνιστική (και όμορφη) Ευρωλίγκα της ιστορίας, για να την απόλυτη καταξίωση, ίσως για ένα μπασκετικό θαύμα. Γιατί αυτή η ομάδα όχι μόνο δεν ξεκίνησε τη σεζόν σαν φαβορί, αλλά δεδομένου του χαμηλού μας μπάτζετ, οι προσδοκίες ήταν για μια «καλή σεζόν και καλό πλασάρισμα στην οκτάδα». Ο Μπαρτζώκας και οι παίχτες του έκαναν όλη την μπασκετική Ευρώπη να παραμιλάει και να μας αναγνωρίζει σήμερα ως φαβορί. Και αυτό το μακρύ μας ταξίδι, όποια κατάληξη κι αν έχει, θα μας γεμίζει πάντα με τεράστια περηφάνεια. Πολύ το άγχος χτες βράδυ από όλους μας, τεράστιο το διακύβευμα αφού είχαμε φτάσει στην πηγή αλλά δεν είχαμε ακόμα ξεδιψάσει. Υπήρχε όμως και κάτι άλλο: το βάρος της πρωτιάς και η πίεση που άσκησαν τα μίντια (κυρίως των απέναντι), καθιστούσαν το έργο μας δυσκολότερο και το «πρέπει να περάσουμε» μας έκοβε τον ύπνο. Σε αυτό προστέθηκε ένας πολύ δυνατός αντίπαλος όπως η Φενέρ (δεν είχε ξαναϋπάρξει τόσο σκληροτράχηλη ομάδα στην 8η θέση) που όχι μόνο μας είχε ήδη κερδίσει μια φορά στο ΣΕΦ, αλλά είχε ξεκάθαρα δηλώσει με το παιχνίδι της ότι θα περάσουμε δύσκολο βράδυ και ότι η πρόκριση δεν ήταν καθόλου δεδομένη. Καμία επίδραση όλο αυτό πάνω στην ομαδάρα του Θρύλου που μπήκε στο γήπεδο με άγριες διαθέσεις να δηλώσει: εδώ είναι Πειραιάς, δεν περνάς. Με μπροστάρη έναν Παπανικολάου πραγματικό αρχηγό (double-double με 14π. και 11ρ. σε 35') που έπαιξε το δικό του flu game, και ένα Σλούκα που πήρε στις πλάτες του ξανά την ομάδα (MVP με 22π. και 6 ασίστ σε 28'), η συμφωνική του Φαλήρου δεν άφησε κανένα περιθώριο στη Φενέρ να πιστέψει στην ανατροπή. Δυο τα κλειδιά της νίκης τα οποία καλό θα είναι να τα έχουμε και στο Κάουνας: 1. Άμυνα, σίδερο και αίμα. Ο Θρύλος θυμήθηκε τον πραγματικό του εαυτό και απάντησε με ξύλο στο ξύλο των Τούρκων, ελέγχοντας παράλληλα για τρίτο ματς σερί τα ριμπάουντ (39-30). Η αυτάπαρνηση όλων στην άμυνα, ειδικά σε όλες τις close out συνθήκες, σκέπασαν το καλάθι μας και άφησαν στη Φενέρ μόλις 4 ελεύθερα σουτ σε ολόκληρο τον αγώνα. Τρία από αυτά στον Καλάθη που εκτροχιάστηκε χάρη στην πίεση από Γουόκαπ και Κάνααν. Και στέκομαι δυο λεπτά στο βραχύσωμο Αμερικανό: μπορεί να τον βρίζω όλη τη χρονιά (συχνά δικαιολογημένα), όμως αυτό που έκανε χτες στο αμυντικό κομμάτι, αξίζει όλο το συμβόλαιό του για φέτος. Εξαφάνισε από το γήπεδο όποιον μάρκαρε, πήγε με θάρρος σε όλες τις αλλαγές στα σκριν (ακόμα και με Χέιζ-Ντέιβς και Πιερ), στάθηκε μπροστά στον αδιανόητο Γκούντουριτς... πλακώνοντάς τον στις σφαλιάρες στο πιο κρίσιμο σημείο του ματς. Τα του Καίσαρος, τω Καίσαρι. 2. Μικρή αλλαγή φιλοσοφίας και κάθετο παιχνίδι: ο σκακιστής έμεινε πιστός στη φιλοσοφία του αναλογικά κατά μεγάλο ποσοστό σε αυτή τη σειρά. Παρόλο που ο Ιτούδης του έβαλε δύσκολα, δεν προσαρμόστηκε στο παιχνίδι του αντιπάλου και θέλησε μέχρι τέλους να σπρώξει την πρωταθλήτρια Τουρκίας στα σχοινιά με το δικό του τρόπο. Χτες όμως, όπως είχε γίνει και στο game 3 κατά διαστήματα, ο σχεδιασμός προέβλεπε μεγάλους παίχτες να βγαίνουν μπροστά και όχι τόσο ένα αλτρουιστικό σύνολο που γυρνάει συνεχώς τη μπάλα (είχαμε πάλι λίγες ασίστ, μόλις 16). Και επειδή τα αρπακτικά, όπως είναι ο Σλούκας, ο Παπ και ο Σάσα έχουν στο ρεπερτόριο τους αυτή τη δυνατότητα, ανέλαβαν ευθύνες και διέλυσαν την άμυνα της Φενέρ. Ο Σάσα (17π. 5ρ.) κατάλαβε ότι δεν μπορεί να εκβιάζει το σουτ, υποχώρησε και συγκεντρώθηκε στην άμυνα πάνω στον Χέιζ-Ντέιβις εξαφανίζοντας τον. Και το ματς επιθετικά ήρθε σε αυτόν προς το τέλος. Τέλος, δεν μπορώ αφήσω έξω από αυτήν την κουβέντα τον εξαιρετικό Σακ, ο οποίος για ένα ακόμη παιχνίδι έδωσε κάθετες λύσεις στο 1vs1. Είχε 11π. και 4ρ. σε 18' (συνολικά είχε 13π. 3ρ. 2α. ΜΟ σε όλη τη σειρά, θησαυρός!) Και τώρα Κάουνας! Με ταπεινότητα και αυτοσυγκέντρωση, εμπιστοσύνη και δύναμη. Απίστευτο μου φαίνεται. Η σειρά με τη Φενέρ μας έδωσε μια χρυσή ευκαιρία να συγκρουστούμε με έναν πολύ δυνατό αντίπαλο και να μετρήσουμε τις δυνάμεις μας. Αν είχαμε παίξει με Ζαλγκίρις ή Μπασκόνια, μπορεί μεν να μην είχαμε υποφέρει και να περνάγαμε με περίπατο, δεν θα είχαμε όμως τεστάρει τις δυνάμεις μας ενόψει φάιναλ 4. Τώρα έχουμε απαλλαγεί από το άγχος και θα πάμε εκεί για να ξεδιπλώσουμε το ταλέντο και το όμορφο μπάσκετ που παίξαμε όλη τη χρονιά! Ό,τι και να συμβεί όμως στη Λιθουανία η ομάδα αυτή και το διοικητικό μοντέλο που την χαρακτηρίζει, έχει κερδίσει την αποδοχή και την εκτίμηση από την Ευρώπη όλη αλλά και από τον κόσμο μας, που παρά τις υπερβολές, έχει αγκαλιάσει το μπασκετικό Θρύλο με αγάπη και πίστη. Καθόλου δεδομένα όλα αυτά, κοιτάξε τι γίνεται στον ανταγωνισμό. Σας χαιρετώ, με ένα όνειρο τρελό! ΥΓ1. Διαιτησία που δεν άφησε τη Φενέρ να δείρει χωρίς συνέπειες, όπως είχε γίνει στο 4ο ματς και μπράβο τους. Δύσκολο ματς πάντως από κάθε άποψη, αλλά το ότι ασχοληθήκαμε ελάχιστα με τους διαιτητές, δεν είναι τυχαίο (ο Γκαρθία, έχει με εμάς 5/5 φέτος, να τον πάρουμε και στο Κάουνας). Να σημειώσω επίσης ότι ήταν το πρώτο ματς που η Φενέρ χρεώθηκε στον πάγκο της με 2 τεχνικές ποινές. ΥΓ2. Οι δηλώσεις του ΜακΚίσικ για Σπανούλη και Μπαρτζώκα δίνουν την πραγματική μας διάσταση φέτος. ΥΓ3. Η ανανέωση του Σλούκα είναι δύσκολη μεν αλλά θα στεφθεί με επιτυχία. Πρέπει η ομάδα να έρθει κοντά στις απαιτήσεις του και ευελπιστώ ότι θα το κάνει. @Μέλη Για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας κλικ εδώ:

Και φτάσαμε λοιπόν στο 5ο ματς. Στη 5η μάχη, αφού ο κάθε αγώνας ως τώρα είναι και εκ του αποτελέσματος μια μάχη. Μάχες που κρίνονται στις λεπτομέρειες, παρότι στους αγώνες που παίξαμε στην Τουρκία, δεν είχαμε επιθετικά την επιτυχία που θα θέλαμε. Και παρότι μείναμε χαμηλά, οι 2 αγώνες κρίθηκαν στο ένα σουτ ή σε κάποια χαμένα τρίποντα (στο 4ο) που θα άλλαζαν πολλά. Σε αυτή την (ελπίζουμε όχι τελευταία) μάχη που έχουμε μπροστά μας, επιλέξαμε να δημιουργήσουμε μια εικόνα με 2 κύριους πρωταγωνιστές. Αφενός τον Σάσα που ως τώρα παρότι στο 3ο ματς ήταν καλός, η εκτίμηση μας είναι πως δεν έχει παίξει ως ένας πραγματικός MVP όπως ήταν όλη τη χρονιά, και πρέπει σε αυτή την αναμέτρηση να δείξει τα cohones του και να πάρει από το χεράκι και όλη την ομάδα. Πιστεύουμε στον Σάσα και ξέρουμε πως αν ένας από τους παίκτες μας τα έχει πάρει ... κρανίο που λέμε, είναι αυτός. Πρέπει να μπει και ΝΑ ΤΟΥΣ ΛΙΩΣΕΙ. Αφετέρου σε 2η οπτική, φαίνεται ο κόσμος και πως αν είμαστε όπως πρέπει, θα γιορτάσουμε όλοι μαζί την πρόκριση μας. Ένας κόσμος που πρέπει να εμφανιστεί στο ΣΕΦ όπως στο πρώτο παιχνίδι και όχι όπως στο 2ο. Η ... φάση στο 5ο ματς δεν είναι γελάκια, φωτογραφίες και φυσικά δεν είναι λέιζερ και σταμάτημα του όποιου ρυθμού μας. Είναι ΦΩΝΗ ΟΠΟΥ ΤΑ ΛΑΡΙΓΚΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ και δεν μπορούμε να μιλήσουμε. Είναι ΣΤΗΡΙΞΗ στον παίκτη που θα χάσει ένα σουτ με χειροκρότημα, με κραυγή ΠΑΜΕ ΞΑΝΑ. ΕΠΙΒΑΛΕΤΑΙ ΠΙΣΤΗ στην ομάδα και σε ότι έχουμε καταφέρει ως τώρα. Όλοι στα κόκκινα, όλοι ΣΤΟ ΠΟΔΙ αφού παίζουμε μπάσκετ και εμείς. Αφήστε τις αρνητικές σκέψεις για ανανεώσεις, για κουτσομπολιά πως ο τάδε έχει θέμα με τον άλλο και ΜΑΛΑΚΙΕΣ που λέγονται από τα γνωστά κέντρα των ΑΡΔ, του προέδρου που δεν έχει πάει ακόμα F4 και βγαίνει κάθε χρόνο στις τελευταίες θέσεις! Ο στόχος τους είναι η διάσπαση μας, είναι να μην τους διαλύσουμε και φέτος! Πιστεύουμε ακράδαντα στην αύρα του ΣΕΦ, στη δύναμη που δίνει ο κόσμος της ομάδας μας. Παλέψαμε για αυτό το πλεονέκτημα όλη τη χρονιά. Και ήρθε η ώρα να βοηθήσει για την μητέρα των μαχών. Για να ΛΙΩΣΟΥΜΕ την Φενέρ και τον ΗΤΤΟΥΔΗ στο ΣΕΦ. Θα τα καταφέρουμε, ΠΑΜΕ ΔΥΝΑΤΑ, ΠΑΜΕ ΜΕ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ και στο τέλος θα είμαστε στο F4! Και αν δεν γίνει αυτό .... ΑΛΛΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!

Όπως έγραφα προχτές δεν ήταν καθόλου βέβαια η επικράτησή μας στο τέταρτο ματς αν και η λογική έλεγε αυτό. Οι Τούρκοι όμως παρουσιάστηκαν συγκεντρωμένοι όσο ποτέ στο αμυντικό τους πλάνο κυρίως, πήραν πολλά από το κοινό τους και μας οδήγησαν σε 5ο ματς. Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν περίμενα τη Φενέρ τόσο ανταγωνιστική στα πλέι οφ. Η ομάδα του Ιτούδη κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου δεν είχε δείξει τα σημάδια του συνόλου που δείχνει στη σειρά με εμάς και είναι ηλίου φαεινότερο ότι μας διαβάζουν και μας χτυπούν ακριβώς εκεί που πονάμε περισσότερο: στη δημιουργία. Οι 11 ασίστ χτες βράδυ (αρνητικό ρεκόρ για φέτος), σε συνδυασμό με τα 14 λάθη δίνουν την πραγματική διάσταση του ματς και της εξαιρετικής άμυνας της τουρκικής ομάδας. Οι Σλούκας και Σάσα, ύστερα από μια μαγική βραδιά την Τετάρτη, είχαν 5 μόλις πόντους σε ολόκληρο το ματς με 2/8 σουτ συνολικά και εδώ κάπου σταματούν οι βαθύτερες αναλύσεις γιατί όταν έχεις τους δυο καλύτερους σου παίχτες σε τέτοιο βράδυ, το ροζ φύλλο είναι πολύ μακριά. Επίσης, αν εξαιρέσουμε τα τρίποντα της απόγνωσης στο τέλος από τον φοβερό ΜακΚίσικ (20π. 5ρ.), η ομάδα μέχρι το τελευταίο λεπτό είχε 23% από τα 6.75 και βέβαια δεν είναι δυνατόν να νικήσεις δυο ματς σερί με τέτοιο ποσοστό. Παρόλα αυτά πρέπει να κάνουμε focus σε ένα στοιχείο που είναι χαρακτηριστικό αυτής της σειράς: και εχτές αλλά και στα προηγούμενα 2 ματς, ότι δηλαδή η Φενέρ παίζει με το μυαλό μας στο θέμα του spacing στην άμυνα αφού με τις συνεχείς φλατ 2 εναντίον 2 κλείνουν μεν τη ρακέτα (και το Σάσα ασφυκτικά) αλλά αφήνουν σχεδόν πάντα ένα τρίποντο χωρίς άμυνα. Χτες βαρέσαμε 9 ελεύθερα σουτ απέξω και βάλαμε 1! Είναι προκλητικό αυτό και πρέπει να είμαστε σε θέση να το υπερβούμε. Ένα άλλο στοιχείο που μας βάζει ένα μεγάλο ερώτημα είναι το εξής: η Φενέρ ελέγχει το ρυθμό, αυτό μας δημιουργεί νευρικότητα και βάζει τεράστια πίεση στην ομάδα. Και ρωτάω: πρέπει ο Μπαρτζώκας να αλλάξει πλάνο και να πάει σε λιγότερο δημιουργικό μπάσκετ με iso σετ για να έχει σουτ από Σάσα (και Κάνααν πχ.) που μπορούν να απειλήσουν, μαζί με τους ψηλούς, ή θα πρέπει να συνεχίσει με το δικό του στυλ παιχνιδιού, το οποίο δεν αποδίδει μεν αυτή τη στιγμή τα αναμενόμενα, είναι δε αποτελεσματικό αφού μας δίνει ελευθερα σουτ; Πιστεύω ότι πρέπει να πάει κάπου στη μέση, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να ελέγξει το ρυθμό παίζοντας το μπάσκετ που παίξαμε 7 μήνες τώρα. Είναι βέβαιο όμως ότι πρέπει να πάμε σε μπασκετικό αλύπητο ξύλο, να τους κάνουμε να νιώσουν από την αρχή ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επικρατήσουν. Είναι επίσης σημαντική η αλλαγή στον τρόπο σκέψης του Γουόκαπ: οι Τούρκοι τον παίζουν συνεχώς under, του αφήνουν δηλαδή χώρο στο σκριν για να σουτάρει σαν να του λένε «βάλτο, αν μπορείς» με αποτέλεσμα να μπερδεύεται και να πηγαίνει σε over-dribbling το οποίο μας αποσυντονίζει. Ο Θωμάς είχε 8 πόντους και 3 ασίστ σε 28 λεπτά αλλά επειδή είναι βασικό γρανάζι στην επιθετική λειτουργία της ομάδας, κάθε φορά που μπλοκάρει, μπλοκάρει και όλη η επίθεσή μας. Χτες βράδυ μείναμε στο ματς μέχρι τέλους και αυτό είναι ενδεικτικό του ότι παρά τις δυσκολίες, η ομάδα παραμένει ιδιαίτερα ανταγωνιστική απέναντι σε έναν πολύ δύσκολο αντίπαλο. Είναι απίστευτο ότι αν είχαμε πάρει 1 μόλις τρίποντο από το Σάσα και ένα από τα δυο ελεύθερα των Παπ και Πίτερς στο τέλος, πολύ πιθανό να είχαμε κλείσει τη σειρά. Η Φενέρ σούταρε 6/6 τρίποντα στο 4ο δεκάλεπτο και αυτό από μόνο του καταδεικνύει το πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε και η τύχη στο τέλος. Σε ματς που κρίνονται στις λεπτομέρειες, δεν έχεις περιθώριο για χαμένα λέι απ, αμυντικές αμνησίες και αβίαστα λάθη. Οι Παπανικολάου, Λαρεντζάκης και Πίτερς είναι σκιά του εαυτού τους και πρέπει να βγουν μπροστά, ειδικά ο αρχηγός που σε 3 ματς έχει 14 πόντους και 0/9 τρίποντα (έλεος). Θέλω να είσαστε προσεκτικοί στην κριτική και στα αναθέματα κατά της ομάδας, θέλω να είσαστε μαζί σε αυτό που ο Θρύλος μας καλείται να κάνει την Τρίτη. Πριν 7 μήνες αν κάποιος μας είχε πει «πλεονέκτημα έδρας και πέμπτο ματς με Φενέρ στο ΣΕΦ» θα είχαμε ενθουσιαστεί, φωνάξει, πέσει στα πατώματα. Ε, αυτό πρέπει να κάνουμε και τώρα. Είναι αληθεια ότι η ομάδα με τον τρόπο που έπαιξε όλη τη σεζόν και την πρωτιά, δημιούργησε μια αδιανόητη προσδοκία για κούπα δια...περιπάτου. Λάθος. Παίζουν και οι άλλοι μπάσκετ, παίζουν με 3-4 φορές περισσότερα λεφτά και παρόλα αυτά είμαστε εκεί, έτοιμοι για την ύστατη μάχη που θα μας στείλει στο Κάουνας. Το ποτήρι αν θες να το βλέπεις μισοάδειο, μπορείς, δεν θα σε παρεξηγήσω. Για μένα ήταν πάντα μισογεμάτο και ο τίτλος του άρθρου δεν είναι για εμάς, είναι για τη Φενέρ την Τρίτη. Παμε γερά Θρυλάρα μου, κανένας φόβος, όλοι μια γροθιά στο ΣΕΦ να σπρώξουμε την ομάδα εκεί που της αξίζει νε βρεθεί! ΥΓ1. Διαιτησία με πολλά λάθη και κατά τη γνώμη μου, όχι στο ύψος των περιστάσεων. Και μόνο το γεγονός ότι η Φενέρ είχε 18 φάουλ και εμείς 22, τα λέει όλα αφού οι Τούρκοι μας κοπάνησαν σε όλο το ματς. Ο Πέρεθ και η παρέα του αν και ξεκίνησαν πολύ καλά με προειδοποίηση στον Ιτούδη στην πρώτη φάση του ματς (!) αποδείχτηκαν ανίκανοι να τον διαχειριστούν και να του δώσουν τουλάχιστον μια τεχνική ποινή σε όλο το ματς! Και βέβαια αυτός το εκμεταλλεύτηκε μέχρι το τέλος και τους...κατούρησε στο κεφάλι. Πάντως έγιναν λάθη και υπέρ μας και μάλιστα μακροσκοπικά: το φάουλ του Σάσα στον Γκούντουριτς είναι καθαρό αντιαθλητικό (το είδαν και στο IRS!) ενώ το γκολ-φάουλ του Χέιζ-Ντέιβις 4 λεπτά πριν το τέλος, έπρεπε να μετρήσει. Εύχομαι να τελείωσε εδώ η σεζόν τους. ΥΓ2. Λάθος του Μπαρτζώκα η αποστροφή στον Σακίλ. Ο τίμιος Αμερικανός είναι χρυσάφι σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή και είχε τα δίκια του εκεί που το νιώθει. Αλλά συμβαίνουν αυτά στα κλειστά ματς και με την ένταση στο θεό. @Μέλη Να περάσετε όμορφα το ΣΚ και τα λέμε την Τρίτη το βράδυ. Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ:

Έχουν περάσει πολλές ώρες από το μαγικό, αδιανόητο, ηδονικό τρίποντο του Κώστα Σλούκα στη Σινάν Ερντέμ αρένα της Πόλης, και δεν μπορώ να πω ότι έχω ηρεμήσει. Η χτεσινή εμφάνιση του ερυθρόλευκου πόιντ γκαρντ είναι ίσως η πιο σπουδαία της καριέρας του και αυτό που κάνει στο τέλος με το τρίποντο είναι ένα buzzer beater όχι μόνο ενάντια στον ταλαίπωρο Χέιζ-Ντέιβις αλλά είναι και στη μάπα όλων όσων αμπάσκετων τον χλεύασαν μέσα στη σεζόν και δη τον τελευταίο μήνα. Ο Σλούκας πήρε την ομάδα ολόκληρη στην πλάτη του σαν ένας πραγματικός ηγέτης σε ένα πολύ δύσκολο βράδυ, και με 25 πόντους (6/6 διπ. 3/6 τριπ, 4/4 βολές), 4 ριμπάουντ και 6 ασίστ την οδήγησε σε έναν ιστορικό θρίαμβο. Οι μισοί πόντοι μας σχεδόν, πέρασαν από τα χέρια του και τα λόγια πραγματικά σήμερα στερεύουν για αυτόν. Το τρίποντο που μας έστειλε στα ταβάνια και στα πατώματα, μπαίνει δικαιωματικά δίπλα σε ιστορικές στιγμές της ομάδας, όπως το τρίποντο του Πρίντεζη με τη Μπαρτσελόνα το 2015, το πεταχτάρι, τα τρίποντα του Σπανούλη στο ΟΑΚΑ. Και όπως ο Θρύλος V-Span...μαρμάρωσε τα βαζέλια το 2016, έτσι και ο Σλούκας χτες βράδυ έφτιαξε τη δική του συλλογή από αγάλματα στην Πόλη. Το ματς δεν διέφερε ιδιαίτερα από ό,τι είχαμε δει στο ΣΕΦ την Παρασκευή. Η Φενέρ έπαιξε εκπληκτική άμυνα πάνω στο Σάσα (17π. 4ρ.), εξουδετέρωσε το Γουόκαπ (2π. 1/8 σουτ) και τον Κάνααν (2π. 2λ.) που δεν μπόρεσαν ποτέ να μπουν στο ματς, αλλά και το ντεφορμέ Κώστα Παπανικολάου (6π. 0/5 τριπ.), πιέζοντας ξανά τη μπάλα στα όρια του φάουλ σε κάθε επίθεση μας (μόλις 16 ασίστ πάλι) και κλείνοντας το ζωγραφιστό με ιδιαίτερη επιτυχία εκτροχιάζοντας σταδιακά και τον αγχωμένο Φαλ (5π. 6ρ. σε 21 λεπτά). Η Φενέρ όπως και στο game 2, είχε ξεκάθαρο πλάνο να πάει σε αργό ρυθμό και να χρησιμοποιήσει τον Καλάθη σαν δόλωμα για τις close out αλλά και για όλες τις επιθέσεις που έβγαζαν mismatch, με τον Ντόρσει να είναι σε εκπληκτική βραδιά και να απειλεί συνεχώς από την περιφέρεια. Το κλειδί για εμάς όπως είχα προβλέψει, ήταν ο έλεγχος του ρυθμού και των ριμπάουντ, και αν στο πρώτο κομμάτι αποτύχαμε μέχρι ένα σημείο, στον τομέα των ριμπάουντ αυτή τη φορά κυριαρχήσαμε 39-34 αφού οι παίχτες επέδειξαν ιδαίτερο πάθος στη διεκδίκιση των...σκουπιδιών ανατρέποντας κατά βάση τη συνθήκη του 2ου ματς. Έτσι χτες πήγαμε σε 64 κατοχές, 2 περισσότερες από τους Τούρκους. Το ματς στράβωσε για τα καλά όταν βρεθήκαμε πίσω με 9 εφτάμιση λεπτά πριν το τέλος (60-51) αλλά η ομάδα στο σημείο εκείνο βασίστηκε επιτέλους σε αυτό που είναι γραμμένο βαθιά στο DNA μας εδώ και τουλάχιστον 25 χρόνια: την αμυνάρα. Το καλάθι σκεπάστηκε και οι αλλαγές στην άμυνα έφερναν σχεδόν πάντα τους παίχτες της Φενέρ αντιμέτωπους με double team. O Μπαρτζώκας πήγε σε φλατ άμυνες σε όλο το ματς και αποφάσισε να μην παίξει ποτέ under ρισκάροντας πάλι το επιθετικό ριμπάουντ των Τούρκων, αλλά εφάρμοσε και κάτι άλλο: έβαλε τους ψηλούς να μαρκάρουν τα γκαρντ της Φενέρ. Ο Μπλακ (φοβερή δουλειά και στην επίθεση) έπαιξε πάνω σε Ντόρσει και Γκούντουριτς αλλά και τα 3άρια μας συχνά πήγαν κατευθείαν πάνω στους κοντούς σε άμυνα 2vs2, ίδια με αυτή του Ιτούδη. Η διαφορά ήταν ότι εμείς είχαμε το Σλούκα σε απίστευτο βράδυ, ενώ η Φενέρ πέρα από τον Ντόρσει δεν πήρε τα αναμενόμενα στο σκοράρισμα από τους υπόλοιπους. Δεν ξέρω αν η σειρά θα κλείσει αύριο στην Πόλη. Θεωρητικά ναι, αφού οι Τούρκοι είναι με εντελώς τσακισμένο ηθικό και με την πλάτη στον τοίχο. Είναι όμως αληθεια ότι καμία άλλη ομάδα δεν μας έχει βάλει τόσο δύσκολα όσο αυτοί φέτος, περιορίζοντας δραστικά τη δημιουργία μας. Η Φενέρ είναι ένας αντίπαλος τελικά πολύ ισχυρότερος από ό,τι φάνηκε στο τέλος της ρέγκιουλαρ και μας κάνει τεράστιο καλό που τους συναντήσαμε τώρα (αντί να έχουμε Ζαλγκίρις ή Μπασκόνια) γιατί μας δίνεται η χρυσή ευκαιρία να δουλέψουμε και στο κομμάτι της ανταγωνιστικότητας αλλά και στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Οι δυσκολίες σε κάνουν να δουλεύεις και να βελτιώνεσαι, στις νίκες επαναπαύεσαι. ΥΓ. Μέτριοι οι διαιτητές Μπελόσεβιτς, Μπολτάουζερ και Πέρεθ, αλλά ειλικρινά το λέω, δεν ξέρω αν είναι ανθρωπίνως δυνατό να σφυρίξει κάποιος καλύτερα. Και εξηγώ, επειδή έχω βρεθεί σε τέτοια ματς των πλέι οφ πολλές φορές: όταν παίζεται τέτοιο μπασκετικό ξυλο (η Φένερ το έκανε εξαρχής), έχεις 4-5 επαφές σε κάθε φάση που πρέπει να αξιολογηθούν. Αυτό αυτόματα αυξάνει δύο πράγματα: τα λάθη των διαιτητών και την ανοχή στις περισσότερες επαφές, αφού αν σφυριχτούν τα πάντα, το ματς δεν θα τελειώσει. Ας είμαστε υπομονετικοί με τη διαιτησία, χτες έγιναν και αρκετά λάθη υπέρ μας. ΥΓ2. Συγκλονιστική η περιγραφή του τέλους του ματς από το σχολιαστή στην Euroleague TV με ένα επικό «Καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα!» που θα μνημονεύουμε για χρόνια. YΓ3. Στη λάθος πάσα του Γουόκαπ στο τέλος, πάγωσε το αίμα στις φλέβες μας και μπασκετικά φαντάσματα εμφανίστηκαν μπροστά μας. Στο σημείο εκείνο ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι το ματς είχε χαθεί και είναι τεράστιο το κοντράστ συναισθημάτων με το τέλος του αγώνα που με βρήκε στο πάτωμα να ουρλιάζω «ναι ρε Σλούκα, ναι ρε αγόρι μου!!» ΥΓ4. Στα μάτια του σκακιστή των παρκέ στη φωτογραφία που παραθέτω, είναι αποτυπωμένο το πάθος και η αγωνία, η λατρεία αλλά και η λύτρωση όλων μας. Ό,τι και αν συμβεί στο τέλος, είναι από τις πιο συγκλονιστικές σεζόν που ζήσαμε ποτέ και αυτό δεν θα το αλλάξει το αποτέλεσμα. Τα λέμε την Παρασκευή, να είστε καλά! @Μέλη Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ:

Δύσκολη μέρα ξημέρωσε και η αλήθεια είναι ότι επικρατεί μεγάλη απογοήτευση στις τάξεις των οπαδών του Θρύλου. Όμως πρέπει να είμαστε ρεαλιστές αυτή τη δύσκολη ώρα και ψύχραιμοι. Πρέπει να σταθούμε δίπλα στην ομάδα με κάθε τρόπο γιατί έτσι είναι το μπάσκετ και ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, ούτε και ήταν ποτέ όταν κερδίσαμε. Πρέπει να ματώσεις και να αποδείξεις στο γήπεδο ότι είσαι καλύτερος, παίζουν και οι άλλοι μπάσκετ, θα σου βάλουν δύσκολα, θα πέσεις στο παρκέ αναίσθητος, θα έχεις κόντρα ένα σωρό παράγοντες. Και ο Θρύλος έχει αποδείξει μέσα στη χρονιά ότι έχει όλα τα φόντα να φτάσει μέχρι την κούπα, τώρα είναι η ώρα να αποδείξει ότι μπορεί! Στην τελική ανάλυση, αν είναι η Φενέρ να μας κερδίσει 3 φορές σερί, δεν χρειάζεται να το πω, δεν είμασταν έτοιμοι για παραπάνω ούτε για πλάκα. Το ξεκίνημα του χτεσινού ματς μας έδωσε την λανθασμένη αίσθηση ότι θα πάμε για περίπατο γιατί το 26-10 στο 11' ήταν ένα ξεκάθαρο σημάδι υπεροχής. Δεν θέλω να πιστεύω ότι οι παίχτες επαναπαύτηκαν σε αυτό το σκορ ενώ απέμεναν 29 ολόκληρα λεπτά αγώνα. Αν συνέβη αυτό, είμαι βέβαιος ότι θα το δουν και δεν θα επαναληφθεί την ερχόμενη εβδομάδα στην Πόλη. Εκεί όμως που σίγουρα θα χρειαστούμε βελτίωση είναι σε δύο βασικά στοιχεία του παιχνιδιού που μας εκτροχίασαν και έφεραν το ματς στα μέτρα της τουρκικής ομάδας: 1. Ο έλεγχος του ρυθμού: η Φενέρ πήγε συνέχεια σε φλατ σύνθετες άμυνες για να περιορίσει τη δημιουργία μας και το κατάφερε στο έπακρο αφού οι 16 ασίστ είναι αρνητικό μας ρεκόρ στη σεζόν! Η ασφυκτική πίεση στη μπάλα και τα συνεχή heads out πάνω στο Φαλ όποτε έπαιρνε τη μπάλα ψηλά στη ρακέτα, ανάγκασαν το Μπαρτζώκα να πηγαίνει συνεχώς σε σετ επιθέσεις που γρήγορα έγιναν στατικές γιατί δυστυχώς αυτό το παιχνίδι δεν το έχουμε και είναι ξεκάθαρα η αχίλλειος φτέρνα μας. Για να επιβάλλουμε το ρυθμό μας πρέπει να πάμε σε γρήγορες επιθέσεις στα 8-10 δευτερόλεπτα γιατί η Φενέρ δεν μπορεί να μας ακολουθήσει ειδικά όταν αρχίζει βομβαρδισμός απέξω (δες το game 1). Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε επίθεση πρέπει να γίνεται έτσι, θα πάμε και σε σετ παιχνίδι αλλά είναι παγίδα ο ρυθμός των Τούρκων και μας μπλοκάρει, αγχωνόμαστε και αυτό αντανακλάται και στις κακές αμυντικές περιστροφές και στα πολλά λάθη που κάναμε (14, έναντι μόλις 7 των Τουρκων). 2. Ο έλεγχος των αμυντικών ριμπάουντ: τι να την κάνω την καλή άμυνα όταν ο αντίπαλος παίρνει επιθετικό ριμπάουντ; Χτες η Φενέρ ανανέωσε την επίθεσή της 15 φορές(!), αριθμός τεράστιος για πλέι οφ, νομίζω είναι επίσης η χειρότερη φετινή μας επίδοση στο κομμάτι αυτό. Αυτό συμβαίνει κυρίως εξαιτίας των αλλαγών στα σκριν. Όταν διαλέγεις να πας σε αλλαγές στην άμυνα σε όλα τα σκριν διάολε, θα είχες mismatch στη διεκδίκηση του ριμπάουντ! Πως αντιμετωπίζεται αυτό; Με περισσή ενέργεια και ζήλο και ...σπρωξίδια όταν φεύγει η μπάλα από το χέρι του αντίπαλου σουτέρ, δεν έχεις πολλές επιλογές. Χτες είμασταν πάρα πολύ νωχελικοί (μην πω τίποτα χειρότερο) στο θέμα αυτό. Οι Μπλακ και Μπολομπόι ήταν σε άλλο γήπεδο όσο έπαιξαν ενώ ούτε και ο Πίτερς βοήθησε. Αυτοί οι 3 έπαιξαν συνολικά 20' και πήραν...2 ριμπάουντ. Κάπου ώπα. Πόσο να κλείσει το ροτέισον; Πρέπει δηλαδή να παίζουν ο Σάσα και ο Φαλ 40'; Η σειρά δυσκόλεψε ασφαλώς αλλά όπως έχω γράψει χίλιες φορές, δεν υπάρχουν εύκολα πλέι οφ, ένα κακό δεκάλεπτο αρκεί για να σου αποσπάσει το πλεονέκτημα, και αυτά τα περί «ο Ολυμπιακός διαλέγει πάντα να υποφέρει» τα θεωρώ επιεικώς παπάτζες. Η Φενέρ έχει αστείρευτο ταλέντο, τεράστιο μπάτζετ αλλά και έναν προπονητή που είναι αχώνευτος μεν (και υπερεκτιμημένος) αλλά ξέρει τι κάνει και πως να σε παγιδεύσει. Αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι δεν είμαστε φαβορί και αυτό θα μας απελευθερώσει γιατί οι παίχτες το έχουν καταλάβει ότι πρέπει να πάνε σε πόλεμο και ότι οι 20άρες της κανονικής περιόδου είναι παρελθόν. Το άγχος τώρα είναι στην πλευρά των Τούρκων και αυτό θα το εκμεταλλευτούμε στο έπακρο στη Σινάν Ερντέν αρένα αρχής γενομένης από την ερχόμενη Τετάρτη. ΥΓ1. Ο Σλούκας μας κουβάλησε στο τέλος με μια εξαιρετική εμφάνιση (18π.3α.5/6 διπ. 2/4 τριπ.) και με λίγη τύχη θα ήταν ο ήρωας του ματς. Πραγματικός ηγέτης χτες. ΥΓ2. Το σχήμα με 3 κοντούς (Γουόκαπ, Σλούκας, ΜακΚίσικ) στο τέλος φάνηκε να λειτουργεί πολύ καλά και αιφνίδιασε τη Φενέρ. Ήταν το σημείο που κάναμε ένα 9-0 και βρεθήκαμε στο +4 τρία λεπτά πριν το τέλος. Κρίμα που δεν το δοκιμάσαμε νωρίτερα. ΥΓ3. Αυτό το αστείο με τον Κάνααν που δεν πατάει παρκέ ποτέ στο τελευταίο δεκάλεπτο, πρέπει κάπου να σταματήσει. Μπορεί να είναι ο πιο ασταθής μας σκόρερ όλη τη χρονιά, είναι όμως ένα χαρτί που πρέπει να παίξεις όταν τον έχεις σε killing mood, και ο Κάνααν είναι σε τέτοια φάση αυτή τη στιγμή. ΥΓ4. Πάμε γερά!! @Μέλη Καλό μεγάλο ΣΚ, να περάσετε όμορφα και τα λέμε την ερχόμενη εβδομάδα. Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ:

Με μια εμφάνιση ουσίας και αποτελεσματικότητας σε άμυνα και επίθεση, η ομάδα άνοιξε την αυλαία για τα φετινά πλέι οφ στο ΣΕΦ νικώντας με άνεση (στο τέλος) τη Φενέρ του Ιτούδη που για την ιστορία, δεν έχει χάσει ποτέ σε σειρά αγώνων στην Ευρωλίγκα. Το τελικό σκορ δεν αποτυπώνει ακριβώς τη δυσκολία του ματς κατά το οποίο για μεγάλα διαστήματα, η διαφορά ήταν στο καλάθι. Πολύ το άγχος φυσικά αφού το να έχεις το πρώτο παιχνίδι στην έδρα σου είναι ένα βάρος ασήκωτο, όμως η ομάδα φάνηκε να βρίσκει πατήματα σχετικά γρήγορα και προηγήθηκε με 7 στο 6ο λεπτό (14-7). Η πίεση της Φενέρ στη μπάλα όμως, όπως είχαμε πει και στο ποντκαστ πριν μια βδομάδα, είναι το μοναδικό πραγματικό όπλο των Τούρκων για να μας σταματήσουν και το έκαναν με διαβολεμενο τρόπο, αφού έκλεισαν τη ρακέτα, εξουθένωσαν Γούκαπ και Σλούκα ψηλά και με αιχμή του δόρατος τον Πιέρ πέρασαν μπροστά. Ο Θρύλος κόλλησε κάπως στην επιθετική λειτουργία κάθε φορά που πηγαίναμε σε σετ επιθέσεις (αντίθετα με τους αιφνιδιασμούς) από το 6ο λεπτό μέχρι την ανάπαυλα εξαιτίας και των συνεχών αλλαγών στα σκριν που μας επιβράδυναν και το ημίχρονο έληξε στο καλάθι (37-35). Στο τρίτο δεκάλεπτο όμως η αυτοσυγκέντρωση και η ενέργεια στην άμυνα, αλλά και ο οίστρος του Φαλ στην επίθεση (9π.5ρ.3α.), έγειραν σιγά-σιγά την πλάστιγγα υπέρ μας. Η δημιουργικότητα του Καλάθη περιορίστηκε πολύ (είχε μόλις 2 ασίστ αλλά και 1/7 σουτ) ενώ ο Μπαρτζώκας πέρασε στο 3 τον ΜακΚίσικ για να δώσει ανάσες στον Παπ, κίνηση καθοριστική για να περιοριστούν οι Πιερ και Γκούντουριτς. Και κάπου εκεί στα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου...άνοιξαν οι ουρανοί και ο κολλητός φίλος του Σπανού, θυμήθηκε τι θα πει «επιδραστικός παίχτης». Με 5/6 τρίποντα σε 5 λεπτά, διέλυσε την άμυνα της Φενέρ και ανατίναξε την οροφή του ΣΕΦ. Μια τεράστια εμφάνιση η δική του (6/7 τρίποντα και 18 πόντοι) που τη χρειαζόταν και ο ίδιος αλλά και η ομάδα. Στο διάστημα εκείνο ο Ολυμπιακός έπαιξε διαστημικό μπάσκετ ποιότητας, υποχρεώνοντας τους Τούρκους σε 11 λάθη σε λιγότερο από 10'! Στο 1:13 πριν τη λήξη του δεκαλέπτου ο Γουόκαπ (7π.4α.4κλ.) γλίστρησε στο παρκέ κοντά στο κέντρο, έχασε τη μπάλα και οι Τούρκοι βγήκαν στο αιφνιδιασμό τρεις εναντίον ενός στην αρχή. Δεν πρόλαβα να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου και ο Γουόκαπ ξαναείχε τη μπάλα στα χέρια του για δικό μας αιφνιδιασμό!! Η πεμπτουσία της άμυνας, της συλλογικότητας και της αυτοθυσίας. Είναι ουσιαστικά ένα χαμένο καλάθι, γιατί να τρέξεις, θα το φας. Και όμως, 3 παίχτες του Ολυμπιακού επέστρεψαν αστραπιαία και αποτύπωσαν με εμβληματικό τρόπο αυτό που είναι όλη η φιλοσοφία της ομάδας φέτος. Εκεί οι παίχτες της Φενέρ κατάλαβαν ότι είχαν τελειώσει. Στο τελευταίο δεκάλεπτο η τουρκική ομάδα έκανε ένα μερικό 7-0 και χρειαστήκαμε 3 λεπτά για να βρούμε καλάθι, αλλά τα βαριά τρίποντα του ΜακΚίσικ (11π.) απέναντι στους προκλητικούς Τούρκους που τον κοίταζαν και η συνέπεια στην άμυνα κυρίως πάνω σε Ντέιβις και Πιερ που σίγασαν, τους έδωσαν τη χαριστική βολή. Ο Σάσα ασφαλώς δεν έλλειψε από το χορό της επίθεσης και ήταν πάλι MVP της αναμέτρησης με 19 πόντους, 6 ριμπάουντ και 3 ασίστ. Καθοριστικός ο Κώστας Σλούκας στο τέλος με 5 σερί πόντους και εξαιρετική άμυνα πάνω στο Γκούντουριτς που ουσιαστικά έκλεισαν το ματς. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρόλο που η διαφορά δεν ξεπέρασε τους 15 πόντους, ο Μπαρτζώκας άφησε μέσα το second unit της ομάδας συν τον Γουόκαπ, αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την εμπιστοσύνη που έχει σε όλους τους παίχτες του. Το πρώτο βήμα έγινε αλλά, όπως σωστά επεσήμανε και ο Σάσα στο τέλος, «no feelings, no emotions», αυτό είναι και το μοναδικό κλειδι για το ματς της Παρασκευής. Κρατάμε την εξαιρετική εμφάνιση του Αϊζάια Κάνααν που ήταν ο κρυφός άσος στο μανίκι του κόουτς (μακάρι να υπάρχει συνέχεια και να συνεχίσουμε να γράφουμε εν χορώ στο τσατ «όχι πείτε») αλλά και τις 3/3 βολές του Φαλ που είχε να συμβεί από το Δεκέμβριο. Η ομάδα σούταρε με 55% απέξω (είχε και 18 ασίστ) και η αλήθεια είναι ότι με αυτό το ποσοστό δύσκολα χάνουμε φέτος. Ειδικά με τη Φενέρ, είναι καθοριστικός παράγοντας η μέρα μας από τα 6,75, όπως είχαμε επισημάνει σε διάφορες pre-game αναλύσεις. Σε δυο βράδυα ο Θρύλος πρέπει να παίξει όχι απλά όπως σήμερα, αλλά σαν να είχε χάσει το πρώτο ματς! Πολύς κόσμος στις τάξεις των οπαδών μας μιλάει ήδη για Φ4 και κούπες, όμως με ήττα την Παρασκευή τα πράγματα θα δυσκολέψουν και για αυτό το λόγο πρέπει να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι στο στόχο που δεν άλλος παρά μονάχα το επόμενο ματς. ΥΓ1. Καλή η διαιτησία των Πέρεθ, Ντιφαλά και Χόρντοφ, δεν ασχοληθήκαμε σχεδόν καθόλου μαζί τους αφού έκαναν ελάχιστα λάθη, ενώ κράτησαν πολύ σωστό μέτρο σχετικά με τις επαφές. ΥΓ2. Αυτή η μάστιγα με την ηλιθιότητα των λέιζερ πρέπει να σταματήσει. Είναι εντελώς βλακώδες, ζημιώνει την ομάδα και δεν έχει κανένα αποτέλεσμα στους αντιπάλους. Έλεος. ΥΓ3. Κακός ο Ντόρσει στην επιστροφή του στο ΣΕΦ, αφού έμεινε άποντος σε 20'. Θετικό ότι δεν τον κράξαμε. Τα σχόλια και οι παρατηρήσεις σας σε αυτό λινκ: Να περνάτε όμορφα, τα λέμε την Παρασκευή. @Μέλη

@Μέλη @Admins Θα προστεθεί σχετική ψηφοφορία πριν τον αγώνα εδώ: https://www.giapantastolimani.club/forum/forum/7-ψηφοφορίες/

@Μέλη @Admins Θα προστεθεί σχετική ψηφοφορία πριν τον αγώνα εδώ: https://www.giapantastolimani.club/forum/forum/7-ψηφοφορίες/

@Μέλη @Admins Θα προστεθεί σχετική ψηφοφορία πριν τον αγώνα εδώ: https://www.giapantastolimani.club/forum/forum/7-ψηφοφορίες/

Στην πιο συναρπαστική Ευρωλίγκα της σύγχρονης ιστορίας, ο Θρύλος μας τελείωσε τη regular season στην πρώτη θέση γεγονός που αποτελεί ένα ιστορικό επίτευγμα αφού καμία ελληνική ομάδα δεν είχε ποτέ καταφέρει κάτι τέτοιο, και μάλιστα παίζοντας το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη κατά το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Η συγκλονιστική μας πορεία ολοκληρώθηκε με μια σχετικά εύκολη νίκη επί της Μπασκόνια (που τελικά αποκλείστηκε) στο ΣΕΦ με 86-78 και με σαφή πρόθεση τη διατήρηση δυνάμεων για το hot φινάλε που ξεκινάει σε 10 μέρες. Ο Μπαρτζώκας δημιούργησε ένα σούπερ ανταγωνιστικό σύνολο με σχετικά χαμηλό μπάτζετ, βασίζοντας την ομάδα σε έναν σταθερό κορμό που αποδεικνύεται ένας από τους βασικούς μοχλούς της επιτυχίας μας φέτος. Βέβαια, ούτε η πρωτιά, ούτε η αναγνωρισμένη αξία του κόουτς Μπι (καλύτερος προπονητής και φέτος εκτός απροόπτου) αξίζουν κάτι περισσότερο από την τεράστια περηφάνεια που μας γέμιζουν. Ο κόσμος αγκάλιασε φέτος την ομάδα ύστερα από πολλά χρόνια, αλλά τα δύσκολα ξεκινούν τώρα. Η Φενέρ λοιπόν. Όπως θα αναλύσω πιο κάτω, η ομάδα του Μπαχτσέ της Πόλης είναι πλούσια σε ταλέντο, πλην όμως ευάλωτη σε πολλά σημεία του παιχνιδιού της, καθρέφτης του οποίου ο κίνδυνος να αποκλειστούν και τελικά η 8η θέση για ένα από τα πιο μεγάλα μπάτζετ στην Ευρωλίγκα (διπλάσιο από το δικό μας). Δεν συμμερίζομαι την άποψη όσων την θεωρούν «πολύ δύσκολο αντίπαλο» κι ας οργιάζουν οι απαισιόδοξοι στα σόσιαλ. Καταρχάς δεν υπάρχουν εύκολοι ή ιδανικοί αντίπαλοι στα πλέι οφ. Πολύ δύσκολο να δούμε έστω και μία «σκούπα» φέτος. Εξάλλου αν είναι να μας πετάξει έξω η Φενέρ, μάλλον δεν είμασταν έτοιμοι για κούπα... Παρόλο που η Ζαλγκίρις θεωρητικά φάνταζε ως ο πιο βατός αντίπαλος, το κίνητρο που έχουν οι Λιθουανοί μπορεί να αποβεί μοιραίο για όποιον τους υποτιμήσει ή δεν είναι συγκεντρωμένος. Εκτός αυτού, η έδρα στο Κάουνας είναι 6ος παίχτης σχεδόν κυριολεκτικά, και εχτές στο Μόναχο κατέβηκαν 4000 Λιθουανοί! Η Μπάσκονια ίσως να ήταν ο πιο ταιριαστός μας αντίπαλος για τα πλέι οφ, όμως θα υπήρχε κίνδυνος να μπούμε χαλαροί ή υπερβολικά αγχωμένοι ή να αρχίσουμε τα περί...περιπάτου, όπως έγινε το 2018 με τη Ζαλγκίρις του Σάρας. Ακούω επίσης εντελώς βερεσέ τα περί «η Φενέρ μας διάλεξε, χάνοντας από τον Αστέρα επίτηδες». Αστεία πράγματα, όλοι ήθελαν να μας αποφύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι και ο Δημήτρης Ιτούδης στο τέλος του αγώνα στο Βελιγράδι είχε το παγωμένο βλέμμα ενός...μελλοθάνατου. Πάμε σε λίγα στατιστικά: ο Ολυμπιακός με σκορ νικών στη σεζόν 24-10, έχει 7-3 στα τελευταία 10 ματς, ενώ η Φενέρ με σκορ 19-15, τις τελευταίες δέκα αγωνιστικές έχει 4-6, δείγμα αστάθειας αλλά και κακής διαχείρισης της πίεσης. Η πρωταθλήτρια Τουρκίας ξεκίνησε πολύ καλά και αν θυμάστε είχε 9-1 τις δέκα πρώτες αγωνιστικές, αλλά στη συνέχεια «κάθισε» και με επί μέρους 10-14 παραλίγο να πάει...καναπέ. Στο ίδιο διάστημα οι νταμπλούχοι Ελλάδας επέδειξαν εξαιρετική σταθερότητα και διαχρονικότητα στο παιχνίδι τους με 11-6 στο πρώτο μισό της σεζόν αλλά και ένα αδιανόητο 13-4 από τον Ιανουάριο και μετά, παίζοντας μάλιστα με σβηστές μηχανές εδώ και περίπου 2 μήνες. Ο πρωταθλητής Ελλάδας έχει την 5η καλύτερη επίθεση με 84π. α.α. (ανά αγώνα), η Φενέρ είναι ελαφρώς καλύτερη με 84,2 στην 4η θέση αλλά υστερεί στις ασίστ (22 εμείς καλύτερη επίδοση στην ΕΛ, 17 αυτοί), στα κλεψίματα (7,7 εμείς επίσης στο νούμερο ένα, 6,6 αυτοί, δέκατοι) και στην άμυνα με παθητικό 79,35 έναντι 75,8 του Θρύλου. Η Φένερ κάνει λιγότερα λάθη (12-13) ενώ έχει 33,6 ριμπάουντ α.α., ακριβώς όσα κι εμείς. Αξιοσημείωτη επίδοση είναι το ποσοστό μας στα δίποντα (61%) που μας φέρνει στην κορυφή, ενώ καμία άλλη ομάδα δεν έχει πανω από 57%, με τους Τούρκους στην 5η θέση με 56,7%. Στα τρίποντα είμαστε στο ίδιο περίπου επίπεδο με 37%. Όπως καταλαβαίνει κανείς η στατιστική διαφορά με τη Φενέρ δεν είναι χαοτική παρά το προβάδισμα που έχουμε και αυτό θέλει προσοχή γιατί στα πλέι οφ ξεκινάμε από το μηδέν. Όπως για όλα τα πράγματα στο μπάσκετ αλλά και στη ζωή, υπάρχουν θετικές και αρνητικές πλευρές. Στα θετικά για εμάς είναι ότι η Φενέρ μας ταιριάζει σαν αντίπαλος για την προβλεψιμότητα του κάθετου παιχνιδιού του μοναδικού καθαρού άσου της, του Καλάθη, αλλά και για την έλλειψη αθλητικότητας που τιμωρήσαμε με 28 και 20 πόντους διαφορά στα δυο ματς της κανονικής περιόδου (94-67 και 73-93). Ερήσθω εν παρόδω, ο Καλάθης σουταρε στα τελευταία 10 ματς με 15% από τα 6,75, παράγοντας καθόλου ασήμαντος για τη διαχείριση του από την άμυνα μας. Στην επίθεση μας έχουμε επίσης πλεονέκτημα γιατί οι Τούρκοι είναι εξαιρετικά ευάλωτοι στην backcourt zone ειδικά μετά τις συνεχείς αλλαγές στα σκριν, πράγμα που βάζει το Σάσα και τους ψηλούς μας στην εξίσωση. Επιπλέον, το γεγονός αυτό, απόρροια και του τραυματισμού του Τζακίρι αλλά και της άστοχης μεταγραφής του Κ. Αντετοκούνμπο, ανοίγει το γήπεδο για περισσότερο χώρο και σουτ απέξω. Καθοριστικός παράγοντας λοιπόν η μέρα μας στο τρίποντο (στα δυο ματς της σεζόν τους διαλύσαμε με 45,8 και 58,6%). Τέλος, στα θετικά για εμάς το τεράστιο κόμπλεξ που έχει ο Ιτούδης κάθε φορά που βλέπει ερυθρόλευκα και η αδυναμία του να διαχειριστεί με ψυχραιμία τις κακοτοπιές μια δύσκολης σεζόν για αυτούς. Στα αρνητικά για εμάς είναι σίγουρα η αγωνιστική άνοδος του Γκούντουριτς (60% διπ. 39% τριπ. με 12,5π. α.α.) αλλά και ο παράγοντας Μότλει, ένας φανταστικός σέντερ που ανέβηκε σημαντικά στο δεύτερο μισό της σεζόν και είχε τελικά 14,9π. και 5,7ρ. Η τουρική ομάδα διαθέτει επίσης πολλές λύσεις για να πιέσει τη μπάλα, μοναδικό πραγματικό τους όπλο δηλαδή, να σταματήσουν τη δημιουργία των Γουόκαπ και Σλούκα και να κόψουν την τροφοδοσία κοντά στο καλάθι. Αυτό το κάνουν κυρίως με τα τριάρια τους Πιέρ και Χέιζ-Ντέιβις αλλά και στα δυο ματς της σεζόν καταβάζαμε συχνά μπάλα με βοήθειες Λάρι και Παπανικολάου ξεκινώντας τη δημιουργία από το κέντρο και κάτω. Καθοριστικής σημασίας η κατάσταση στην οποία θα βρεθεί ο Γουλμπέκιν, αλλά σε κάθε περίπτωση η άμυνα μας θα είναι έτοιμη. Ίδωμεν... Ο Ολυμπιακός έχει κάνει μια εξαιρετική σεζόν και το μόνο που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι το πόσο τυχεροί είμαστε για αυτό που ζούμε. Έχουμε όλα τα εφόδια αλλά και τη δύναμη να φτάσουμε μέχρι τέρμα και για αυτό το λόγο πρέπει να σταθούμε δίπλα στην ομάδα με κάθε μέσο, κυρίως διατηρώντας την ψυχραιμία μας στα δύσκολα. Όπως θα κάνουν ο Μπαρτζώκαρος και οι παίχτες του σε αυτό το σπάνιο ραντεβού με την ιστορία. ΥΓ1. Το αγωνιστικό ξύπνημα του Κώστα Σλούκα έρχεται την καταλληλότερη στιγμή και κλείνει και τα στόματα όσων αμπάσκετων τον βρίζουν. ΥΓ2. Όσο τα βαζελοσάιτ και οι ΑΡΔ κάθε λογής στέλνουν τον κορμό της ομάδας στη...Ρεάλ και στην Παρτιζάν, οι Αφοί ανανέωσαν Γούκαπ και ΜακΚίσικ με εντυπωσιακό τάιμινγκ αλλά και με απίθανο τρόπο στο σόσιαλ. Θα ακολουθήσουν οι Παπ, Σλούκας και Λάρι, ίσως και πριν τη λήξη της σεζόν, μαθαίνω. ΥΓ3. Ο Τάιλερ Ντόρσει θα επιστρέψει στο ΣΕΦ ως αντίπαλος και θα μας απασχολήσει σίγουρα και αγωνιστικά. Ευχομαι μόνο να κρατήσουμε τα προσχήματα και να μην τον βρίσουμε. Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα σε όλους. Υγεία και Ειρήνη σε όλο τον κόσμο! @Μέλη Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας σε αυτό το λινκ:

Τα «αδέρφια μας» οι Ντελίγε, εξελίσσονται σε άσπονδους εχθρούς μας και οι ήττες μας με αυτούς είναι πλέον 4 τα τελευταία 2 χρόνια, ενώ ο Αστέρας παραμένει η μόνη ομάδα που δεν έχουμε κερδίσει σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα εδώ και περίπου 3 χρόνια ! Πολλά τα αρνητικά σχόλια εναντίον τους στα σόσιαλ χτες βράδυ, δεν συμμερίζομαι αυτό το «νέο μίσος» λες και θα έπρεπε να καταβάζουν τα χέρια κάθε φορά που μας αντιμετωπίζουν. Μια ψύχραιμη ανάλυση των δεδομένων καθιστά πασιφανές γιατί χάσαμε και δώσαμε αναβολή μιας εβδομάδας στη μαθηματική πρωτιά. Ο Αστέρας έπαιξε με κέφι και όρεξη για 32 λεπτά, πράγμα που εμείς κάναμε μόλις για 8, όταν παίξαμε το...διαστημικό μας μπάσκετ στο πρώτο δεκάλεπτο. Στο διάστημα αυτό είχαμε 6/8 τρίποντα και τα εφιαλτικά ποσοστά απέξω των 3 τελευταίων ματς έμοιαζαν παρελθόν. Το λάθος ήταν ότι νομίσαμε ότι το ματς ολοκληρώθηκε εκεί, πράγμα που προδίδει κούραση και έλλειψη κινήτρου. Ως συνέπεια δεν είχαμε την απαραίτητη ενέργεια στην άμυνα και η ήττα ήρθε εντελώς φυσιολογικά. Ειδικά όταν ο εξωγήινος Καμπάτσο το κατάλαβε και άρχισε να τρέχει. Αδιανόητος ο Αργεντίνος με 20 πόντους , 8 ασίστ και 5 κλεψίματα, πέρναγε τους δικούς μας σαν να ήταν σταματημένοι. Δεν θα σταθώ ιδιαίτερα σε λεπτομέριες γιατί η υπεροχή της ομάδας του Ιβάνοβιτς ήταν καθολική από τη στιγμή που ανέλαβαν τα ινία του αγώνα. Το κλειδί ήταν κυρίως η δική μας αναβλητικότητα, η εξουθενωτική άμυνα των Σέρβων πάνω στη μπάλα (19 λάθη με μόλις 18 ασίστ εμείς) και το πικ εντ ρολ ψηλά που έδωσε πολλά ελεύθερα σουτ και εξέθεσε την...αργοπορία μας σε πολλές από τις close out άμυνες μας. Είμαι φύσει αισιόδοξος και βλέπω το ποτήρι πάντα μισό γεμάτο και για το λόγο αυτό θεωρώ ότι η χτεσινοβραδινή μας εμφάνιση συγκαταλέγεται σε αυτή τη φάση προετοιμασίας του φινάλε της σεζόν που προβλέπεται τουλάχιστον καυτό . Η αρμάδα του κόουτς Μπαρτζώκα είναι σαφώς καταβεβλημένη αλλά και χωρίς κίνητρο αφού ένα μέρος των φετινών στόχων έχει ήδη πραγματοποιηθεί. Δεν μπορείς να παίζεις συνέχεια στο κόκκινο και να νικάς όλα τα ματς που βρίσκεις μπροστά σου, όσο κι αν όλοι εμείς σαν οπαδοί θέλουμε να συμβαίνει αυτό. Αν υπάρχει όμως κάτι που πρέπει να κοιτάξει ο Μπαρτζώκας είναι το ροτέσιον εν όψει πλέι οφ: Ο Βεζένκοφ έπαιξε 35', οι Γούκαπ και Φαλ από 28', ο Παπανικολάου 25' και ο Σλούκας 24', και αν στην περίπτωση του Σλούκα μπορώ να το δεχτώ και να το κατανοήσω για να βρει ρυθμό, δεν εξηγώ γιατί να παίζει τόσο πολύ ο Σάσα και ειδικά ο Γουόκαπ που κοντεύει να σκάσει. Το κλειστό ροτέισον έχει νόημα καθώς πλησιάζουμε στο τέλος της σεζόν αλλά με ανησυχεί ότι ενώ είναι δεδομένη και πασιφανής η κούραση (ο @Nico7 μου επεσήμανε ότι παίξαμε 8 ματς σε 15 μέρες), ο σκακιστής επέμεινε τόσο πολύ εχτές με κλειστό σχήμα. Ουδέν κακό, αμιγές καλού βέβαια και εχτές είχαμε την επιστροφή στις καλές εμφανίσεις του Κώστα Σλούκα που με 13 πόντους, 3 ασίστ και 3 ριμπάουντ φάνηκε να ξεπερνάει το κακό του φεγγάρι. Ο Έλληνας πλέι μέικερ, όπως έχω γράψει συχνά τελευταία, θέλει απλά χρόνο και ιδανικά θα είναι ο γνώριμος εαυτός του όταν πρέπει. Την Πέμπτη έρχεται στο ΣΕΦ η Μπασκόνια για την τελευταία παράσταση της regular season, σε ένα ματς τελικό για αυτούς. Για εμάς μπορεί να μην είναι τελικός αλλά έχει σπουδαία σημασία να τελείωσουμε τη σεζόν πρώτοι. Δεν είναι μόνο το γόητρο (δεν το έχουμε ξανακάνει), είναι και το ότι όντας πρώτοι θα παίξουμε με Ζαλγκίρις ή με Μπασκόνια και θα αποφύγουμε περιπέτειες με τη δαιμονισμένη Παρτιζάν ή με τη Μακάμπι, δυο ομάδες φορμαρισμένες και με πλούσιο ταλέντο, αντίπαλοι δυσκολότεροι σε κάθε περίπτωση από τους Βάσκους και τους Λιθουανούς. ΥΓ. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες η Παρτιζάν νικάει στο Μονακό στο τελευταίο δεκάλεπτο και κατά πάσα πιθανότητα θα τερματίσει στην 6η θέση, ενώ η Μακάμπι μάλλον θα είναι 5η με 7η τη Φενέρ αλλά υπάρχουν πολλά εναλλακτικά σενάρια. Την τελευταία αγωνιστική θα γίνει χαμός για ένα καλύτερο πλασάρισμα αλλά και για να μην αποκλειστούν, αφού 4 ομάδες θα καταθέσουν ψυχή για 3 θέσεις (Φενέρ, Παρτιζάν, Μπασκόνια και Ζαλγκίρις). Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ: Καλό ΣΚ και τα λέμε τη Μ. Πέμπτη! @Μέλη

Η ψηφοφορία θα προστεθεί σύντομα εδώ: https://www.giapantastolimani.club/forum/forum/7-ψηφοφορίες/

Όπως έγραφα προχτές, το ματς με τα βαζέλια δεν ήταν αδιάφορο παρόλο που δεν είχε σχεδόν καμία βαθμολογική σημασία. Το να τους έχεις ισοπεδωμένους και 13-0 ακόμα με μέτρια έως κακή εμφάνιση, δίνει την πραγματική χαοτική και αγεφύρωτη διαφορά που μας χωρίζει από αυτούς. Μπορεί να έχουν όντως βελτιωθεί οι απέναντι και ο Σερέλης να τους έχει στοιχειωδώς περιμαζέψει, όμως στα μάτια μου δεν υπάρχει διαφορά σε σχέση με πριν όταν έτρωγαν δηλαδή 20 πόντους στο κεφάλι, και αυτό γιατί αν είχαμε χτες μια ελαφρώς καλύτερη επίδοση στα τρίποντα (17%) και στις βολές (24/34) το τελικό σκορ θα ήταν όπως πάντα στα τελευταία ματς. Ο Θρύλος μπήκε χτες υπερβολικά (και αδικαιολόγητα) αγχωμένος με αποτέλεσμα να ζοριστούμε μέχρι την ανάπαυλα (33-38), αφού η άμυνα με προσαρμογές και under που έπαιξε ο βάζελος μας εκτροχίασε στα σουτ απέξω τα οποία όχι μόνο δεν έβρισκαν στόχο αλλά όσο περνούσε η ώρα μας εκνεύριζαν περισσότερο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ξαναπήγαμε στα αποδυτήρια με 0/10 τρίποντα και πολλή γκρίνια. Ο μέγας σκακιστής των παρκέ όμως έχει γνώση και καθησύχασε την ομάδα σε σχέση με το πλάνο που έπρεπε να ακολουθήσει, να γυρίσει δηλαδή η μπάλα περισσότερο και να πάμε σε σετ παιχνίδι μέσα στη ρακέτα, παίρνοντας λιγότερα σουτ απέξω. Στο τρίτο δεκάλεπτο το καλάθι μας σκεπάστηκε, η πίεση στον μοναδικό πλέι μέικερ των αντιπάλων μας (Λι) έγινε ασφυκτική και το γήπεδο άνοιξε. Αντί να συνεχίσουμε το βομβαρδισμό απέξω πήγαμε σε 30 επιθέσεις από μέσα και κλειδώσαμε τη νίκη με ένα μόνο δεκάλεπτο ποιοτικής άμυνας και επίθεσης (24-10). Στο τελευταίο τέταρτο του ματς ο Σάσα ντύθηκε...Σάσα και χωρίς να κάνει παπάδες οδήγησε την ομάδα εκ του ασφαλούς (19π.3ρ.) Ομολογώ όμως ότι δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο ποτέ στα 30 χρόνια που ασχολούμαι με το μπάσκετ: στα τρία τελευταία ματς έχουμε 12/62 σουτ τριών πόντων (19%) ποσοστό πενιχρό για αυτό το επίπεδο και με τέτοιο ανταγωνισμό. Αντί να χαθεί παντελώς η ψυχραιμία και να συνεχίσουμε να τα σπάμε, η ομάδα πάει σε high και low post παιχνίδι με διπλά πικ για να έχει πάντα την επιλογή για σουτ αλλά με στόχο κυρίως να ακουμπήσει τη μπάλα μέσα και να κάνουν...πάρτι οι ψηλοί ή οι κοντοί με διείσδυση. Χτες ο Μπαρτζώκας αιφνιδίασε το Σερέλη που δεν ήξερε τι άμυνα να παίξει αφού η επιλογή να κλείσει έξω και να αφήσει το ζωγραφιστό στον θηριώδη Ταρίκ Μπλακ αποδείχτηκε λάθος. Ο Αμερικανός πρώην Λέικερ και συμπαίκτης του Κόμπι, έβαλε τους βάζελους μέσα στα καλάθια, είχε 21 πόντους, με 7/8 δίποντα 7/7 βολές και 27 στο PIR, χάρμα ίδεσθαι για το μπάσκετ που παίζουμε σε μόλις 14 λεπτά και με 1 μόνο λάθος! Και έρχομαι στον παράγοντα Ρόμποκοπ, ή λυκάνθρωπο, ή αγριάνθρωπο, πείτε ό,τι θέλετε. Ο Τόμας Γουόκαπ δεν θέλει να σας μυρίσει μόνο, θέλει να σας δαγκώσει! Η καλύτερη μας μεταγραφή τα τελευταία 3 χρόνια έκανε μαγικό παιχνίδι, είχε 11 πόντους και 13 ασίστ (ρεκόρ καριέρας), 7 ριμπάουντ αλλά και 5 κλεψίματα. 40 πόντοι της ομάδας μας πέρασαν από τα χέρια του. Μιλάμε για τον απόλυτο καταλύτη της χτεσινής μας επικράτησης, η διάσταση του είναι για triple double, μην πω και για quadriple double και φανώ υπερβολικός. Όχι μόνο έκανε ό,τι ήθελε στην επίθεση, παίζοντας και για τον άχρωμο και ακόμα ντεφορμέ Σλούκα, αλλά κλείδωσε Μπέικον, Λι, Ουίλιαμς και Γριγκόνις σαν να τους έτρωγε. Σε κάποιες φάσεις μάρκαρε στα ίσια και τον Παπαγιάννη. Στερεύουν τα λόγια για αυτόν τον παλίκαρο που μετά το ματς δήλωσε στην Παντέλη που του επεσήμανε τα στατιστικά του, ότι θεωρεί τον εαυτό του τυχερό να μπορεί δίνει ασίστ στο Σάσα για να σκοράρει! Η ομάδα χτες επιβεβαίωσε τρία πράγματα: 1. Έχει κατεβάσει ταχύτητα με σκοπό τη συντήρηση δυνάμεων για την τελική ευθεία. Η αστοχία από το τρίποντο είναι (ίσως) απόρροια της δουλειάς με βάρη που γίνεται αυτή τη στιγμή, όπως σωστά επισημαίνει ο φίλος @elevog αλλά μπορεί και να οφείλεται σε νευρικότητα ή και τα δύο. Πάντως είναι εντελώς παροδικό φαινόμενο. 2. Δεν έχει καμία σημασία ποιος παίζει και ποιος είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος μας παίχτης. Όλοι θα παίξουν για το σύνολο και κάθε βράδι θα βγει κάποιος μπροστά να μας κουβαλήσει. Υπάρχει πάντα εναλλακτικό πλάνο για άμυνα και επίθεση. 3. Ο βάζελος δεν μπορεί να μας ακολουθήσει, ούτε καν να μας παρακολουθήσει, ακόμα και όταν παίζουμε μέτρια ή άσχημα. Είναι τεράστιο επίτευγμα το 13-0, παίζει καθοριστικό ρόλο για τη συνέχεια και δίνει και την πραγματική διάσταση του Μέχρι Τέλους. ΥΓ1. Η καλύτερη φετινή διαιτησία. Δεν είναι τυχαίο ότι ασχοληθήκαμε με αυτούς παρά μονάχα σε μια-δυο φάσεις. Μπράβο στο Μπελόσεβιτς που αν τον δεις έξω απο το γήπεδο, μάλλον για μπακάλη από τα 80'ς τον κάνεις παρά διαιτητή, αλλά και στους Πέρεθ και Ντιφαλά που σφύριξαν ακριβοδίκαια και έξυπνα, ένα σχετικά εύκολο ματς απο διαιτητικής πλευράς. Μακάρι να έχουμε Μπελόσεβιτς και στα καυτά ματς που έρχονται. ΥΓ2. Ήρεμα με Σλούκα. Ακούω ότι χτες στο γήπεδο υπήρχε κόσμος που τον έβριζε. Όποιος καταλαβαίνει στοιχειωδώς από μπάσκετ, ξέρει πόσο πολύ επηρεάζουν οι τραυματισμοί το ρυθμό ενός παίχτη και πόσο πολύ έχει ανάγκη τη στήριξή μας για να επανέλθει. Όσοι πηγαίνετε στο γήπεδο, σας παρακαλώ να αποστομώνετε, ει δυνατόν, τους «ειδήμονες...» ΥΓ3. Είναι πολύ πιθανό να φάμε 1 ή και 2 αγωνιστικές για τα καπνογόνα, αφού είμαστε υπότροποι. Είναι αδιανόητη η βλακεία μας στην πιο κρίσιμη στιγμή της σεζόν. Φανταστείτε να έχουμε πλέι οφ χωρίς οπαδούς. Δεν έχω λόγια. ΥΓ4. Ο @Κώστας Σπανός ήταν χτες εξαφανισμένος κάπου στην Κάλυμνο αλλά δεν παρέλειψε σήμερα το πρωί να δηλώσει: μάντεψτε ποιος έλλειπε στα τελευταία ματς και δεν μπαίνουν τα τρίποντα! Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ: Καλό ΣΚ και τα λέμε την άλλη βδομάδα! @Μέλη

@Μέλη @Admins @Τουρίστες Η ψηφοφορία θα προστεθεί σύντομα εδώ: https://www.giapantastolimani.club/forum/forum/7-ψηφοφορίες/

Είναι εκπληκτικό αυτό που έχουμε καταφέρει φέτος και θα τα σκεφτόμαστε αυτά που έχουν γίνει, όταν ο χρόνος παρέλθει. Η ομάδα επέστρεψε στις νίκες με ιδιαίτερα εύκολο τρόπο, παίζοντας μπάσκετ ουσίας και με σβηστές μηχανές, δείγμα της προετοιμασίας για την τελική ευθεία σε Ελλάδα και Ευρώπη αλλά και της απίστευτης δουλειάς που έχει γίνει σε όλα τα επίπεδα. Σαν καλοκουρδισμένο ρολόι η ομάδα έχει αυτοματισμούς στην επίθεση που δεν φαίνονται πάντα με γυμνό μάτι αλλά και εχτές είχαμε 20 ασίστ και 15 κλεψίματα, δείγμα της επιμονής σε άμυνα και επίθεση. Αν πριν μερικούς μήνες τα εκκωφαντικά επί μέρους σκορ τύπου 30-10 ή...43-17, έσπερναν φόβο και τρόμο μεν, είχαν δε ως αντίβαρο ένα «ξεφούσκωμα» που στοίχισε απρόσμενες ήττες (Βαλένθια, Εφές, Ασβέλ, Μακάμπι...), αυτή τη στιγμή ο Θρύλος έχει ρολάρει και το παιχνίδι του Μπαρτζώκα είναι πιο στρωτό και διαρκές. Τη διάρκεια ψάχνουμε, τη διάρκεια έχουμε! Η Ασβέλ δεν είναι σίγουρα αντίπαλος που μπορεί να μας δημιουργήσει πρόβλημα (είχε και σημαντικές απουσίες), να θυμίσω όμως ότι με αυτούς κάναμε ίσως την πιο οδηνηρή ήττα μας φέτος. Η διαφορά του Ολυμπιακού του τότε και του χτες, αποτυπώνεται εύκολα στο τελικό σκορ και σε ένα ματς που ουσιαστικά δεν αντέχει σε κριτική, αφού οι 26 πόντοι και οι διαφορές στα δεκάλεπτα μιλάνε από μόνα τους. Θέλω μονάχα να επικεντρωθώ σε δυο παραμέτρους που αγωνιστικά θα μας απασχολήσουν μέχρι το τέλος της σεζόν: 1. Η πολυφωνία στην επίθεση. Χτές είχαμε 11 παίχτες με σκορ(!), 3 διψήφιους και 72% στα δίποντα. Ο μόνος που δεν σκόραρε ήταν ο...Φαλ. Η κυκλοφορία της μπάλας ήταν άψογη με εξαίρεση το δεύτερο δεκάλεπτο, και η ομάδα βρήκε 12 ελεύθερα τρίποντα, συν άλλα 4 σχεδόν ελεύθερα. Με 16 σουτ υπό καλές προϋποθέσεις (αριθμός ασύλληπτος για Ευρωλίγκα) η μπάλα έχει πάρει πολλές στροφές και οι αντίπαλοι δεν ξέρουν που να κοιτάξουν. Οι Γουόκαπ (11π.7α. 19 PIR), ΜακΚίσικ (11π.3κλ. 5/5 διπ.) και Παπανικολάου (10π. 6ρ.) ξεχώρισαν. Δυστυχώς είμασταν όμως και πάλι σε κακή μέρα στα σουτ απέξω (μόλις 6/25 και 24%) ενώ παίχτες που παραδοσιακά σουτάρουν με +40% (Παπανικολάου, Σάσα και Πίτερς) ήταν άσφαιροι. Αν είχαν μπει στοιχειωδώς ακόμα 4-5 τρίποντα, θα μιλάγαμε πάλι για υπερβολικά υψηλό αριθμό ασίστ και το ματς θα είχε κλείσει από το δεύτερο δεκάλεπτο. Η ουσία όμως είναι οτι η ομάδα είχε υπομονή παρά την αστοχία, βρήκε πολλές λύσεις από κοντά, ακούμπησε τη μπάλα στη ρακέτα, μετρίασε τις close out με σκοπό να χτυπήσει τους πολύ αργούς ψηλούς των Γάλλων. 2. Η προσήλωση στο αμυντικό κομμάτι. Παρόλο που το ματς χτες ήταν...αγγαρεία και η ομάδα έχει σαφώς κατεβάσει ρυθμούς με σκοπό να παρουσιαστεί έτοιμη στην τελική ευθεία, υπήρχε όρεξη στην άμυνα και η δουλειά απάνω στους περιφεριακούς της Ασβέλ ήταν υποδειγματική, ενώ ο...έταιρος Φαλ δεν βρήκε ποτέ εύκολα καλάθια. Η ερυθρόλευκη αρμάδα εξασφάλισε και τυπικά το πλεονέκτημα έδρας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και η κούραση θα δώσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες τη θέση της στην ενέργεια. Το μόνο ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι η υγεία και η πνευματική ηρεμία, μακριά από ηλίθια δημοσιεύματα περί μεταγραφών και προβοκάτσιες κάθε λογής των βάζελων που βρίσκονται σε κατάσταση σοκ και απόγνωσης. ΥΓ1. Αύριο στο ΣΕΦ παίζουμε ένα σημαντικό, όσο κι αν φαίνεται αδιάφορο ματς: το γόητρο του 13-0 και η σιγουριά που μας προσδίδει η οποιαδήποτε νίκη επί του σιχάματος (είναι το τελευταίο ματς με αυτούς πριν τα πλέι οφ του πρωταθλήματος), είναι στην ημερήσια διάταξη και ο σκακιστής των παρκέ θα τους έχει όλους προσγειωμένους και επικεντρωμένους στο στόχο. ΥΓ2. Παρτιζάν, Εφές, Μπασκόνια ή Μακάμπι, καλώς τα παιδιά, όποιος θέλει ας έρθει. Το να διαλέγεις αντίπαλο σημαίνει ότι φοβάσαι, έγραψε σήμερα ο Στεφάνου, και με βρίσκει 100% σύμφωνο. Δεν ανήκει στο ούτε στο DNA του Θρύλου, ούτε και στη φιλοσοφία του Μπαρτζώκα φυσικά. ΥΓ3. Το εμετικό πανό πίσω από τον πάγκο της ομάδας εκθέτει όλους εμάς και κυριώς διαβάλει την καλή πορεία της ομάδας. Περίμενα αντίδραση και καταδίκη από την πλευρά της διοίκισης αλλά δεν έχει γίνει κάτι. ΥΓ4. Ο Τζώρτζ Πάπας μπήκε, έπαιξε 3 λεπτά και είχε 5 πόντους! Όταν σηκώθηκε από τον πάγκο η αντίδραση της εξέδρας ήταν επιπέδου «μπαίνει ο αρχηγός». Δεν έχει ξαναγίνει πουθενά κάτι παρόμοιο. Dream on! ΥΓ5. Υπομονή με Σλούκα. Είναι σαφώς επηρεαασμένος από τους τραυματισμούς του και χρειάζεται χρόνο. Πιστεύω ότι όταν θα πρέπει θα είναι σούπερ-έτοιμος. Πολύ ώριμη η αντιδραση του κόσμου που φώναξε ρυθμικά χτες το ονομά του. Να είστε καλα και τα λέμε αύριο! Περιμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας εδώ (για να μαζεύετε πόντους): @Μέλη

Στην ανάπαυλα του ματς χτες κάποιος φίλος στο τσατ έγραψε ότι έχουμε κερδίσει με όλους τους πιθανούς τρόπους φέτος, να δούμε αν μπορούμε να κερδίσουμε και χωρίς τρίποντα. Στο συγχρονο μπάσκετ όμως αυτό είναι αδύνατο να συμβεί και το ξέρουν πολύ καλά όλοι οι απανταχού ειδικοί αφού από το ΝΒΑ μέχρι τα παιδο-εφηβικά της ΕΣΚΑ είναι το τρίποντο και τα περί αυτώ συστήματα που θα δώσουν ουσιαστικά πλεονέκτημα νίκης. Το να πω ότι εχτές τα σπάσαμε, δεν επαρκεί γιατί με 3/20 και 15% δεν μπορείς να παρουσιαστείς ανταγωνιστικός πουθενά. Και αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι το τρίποντο του ΜακΚίσικ στο 25' είχαμε 0/14, εύκολα καταλαβαίνουμε γιατί το ματς στράβωσε νωρίς. Η αλήθεια είναι ότι αν είχαμε μια στοιχειώδη ευστοχία απέξω, εννοώ να είχαν μπει 2-3 τρίποντα στο τρίτο δεκάλεπτο που ανακάμψαμε, η Παρτιζάν μπορεί και να μην άντεχε τελικά. Γιατί οι αντίπαλοί μας φέτος τρέμουν όταν επιστρέφουμε με το καταιγιστικό μπάσκετ που παίζουμε. Ήταν όμως τέτοιος ο εκνευρισμός μας και η βιασύνη μας που παρόλο που επανήλθαμε στο -4 με καλό μομέντουμ στο 26', η συνεχιζόμενη αστοχία μας έκοψε τα πόδια. Ριμπάουντ (32) και ασίστ (21) ήταν στα ίδιο επίπεδα με της Παρτιζάν, αλλά κάναμε 5 περισσότερα λάθη (15), από τα οποία οι Σέρβοι πήραν 18 πόντους, τεραστια συγκομιδή για τέτοιο ματς. Μαζί με το τρίποντο, καθοριστικός παράγοντας η απουσία του σκακιστή των παρκέ από τον πάγκο μας. Όλοι νιώσαμε σαν κάτι να έλλειπε ακόμα και από την τηλεόραση! Φανταστείτε οι παίχτες στο γήπεδο... Ο Παππάς είναι καλός για βοηθός αλλά ουδεμία σχέση έχει με το Μπαρτζώκα στον πάγκο και όσο κι αν προσπάθησε να βρει λύσεις, αποδείχτηκε λίγος. Χτες έγιναν επιπλέον δυο βασικά λάθη: 1. Η Παρτιζάν είναι ομάδα ρυθμού όσο καμία άλλη στην ΕΛ και αν βρει ρυθμό, έχει την ποιότητα να αντέξει στους κραδασμούς. Πήρε πολλή ενέργεια από την άμυνα της και από τη δική μας χαλαρότητα στα μετόπισθεν. Χτες είμασταν ιδιαίτερα soft στις αμυντικές περιστροφές, εδικά με τις αλλαγές στα σκριν και οι Σέρβοι το εκμεταλεύτηκαν στο έπακρο. 2. Οι Σλούκας (8π.3α. 7 λάθη σε 20') και Μπολομπόι (0π. 2ρ. 2λ. σε 4') δεν ήταν ούτε για αστείο στο επίπεδο που έπαιξαν οι Γούοκαπ (8π.9α.0λ. σε 19') και Φαλ (13π.6ρ.). Και αν ο Κώστας κατάφερε κάπως να μαζέψει εν μέρει την κακή του εμφάνιση στο τέλος, ο Μπολομπόι ήταν τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, το τετράλεπτο που έπαιξε στο τρίτο δεκάλεπτο μας αποδιοργάνωσε πλήρως σε άμυνα και επίθεση και έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την τελική έκβαση. Σε αυτό να προσθέσω ένα σημαντικό στοιχείο που σχετίζεται και με τι θα δουμε στη συνέχεια: δεν μπορείς να μην απαντάς με την ίδια πίεση στη μπάλα, όταν οι αντίπαλοι σου είναι τόσο ασφυκτικοί στο close out επιθετικό παιχνίδι. Ο Μελιτζάνας έβαλε τον Έξουμ και το Μάνταρ πάνω στον Σλούκα που ήταν εμφανώς επηρεασμένος από τους τραυματισμούς του και δεν του άφησαν κανένα περιθώριο να βλέπει ρακέτα, ενώ συχνά το σκιπ παιχνίδι (πάσα στην αδύνατη πλευρά) διαβάστηκε νωρίς. Στα πλέι οφ θα χρειστούμε αυτή την πειθαρχία και τη σκληράδα στην άμυνα που είχε η Παρτιζάν και που δεν είχαμε χτες εμείς. Στα θετικά του χτεσινού ματς ο υπέροχος Σακίλ ΜακΚίσικ (21π.2ρ.2α.) που για 4ο συνεχόμενο ματς ήταν το βασικό μας δυάρι. Με το κάθετο παιχνίδι του έκανε άνω κάτω την άμυνα της σερβικής ομάδας, είχε συχνά τέλειο ποστ απ μακριά από τη μπάλα, δημιουργησε έτσι χώρους και για τους άλλους, έγινε θυσία στην άμυνα, είχε 0 λάθη σε 27'! Είναι χρυσάφι να υπάρχει ένας τέτοιος παγκίτης, τόσο προσηλωμένος στο κομμάτι που του αναλογεί και αν συνεχίσει έτσι, οι αντίπαλες άμυνες θα πρέπει να προσαρμοστούν απάνω του, με ότι αυτό συνεπάγεται για Βεζένκοφ και Παπανικολάου. Η ομάδα έκανε μια εντελώς ανώδυνη ήττα και είναι μία μόλις νίκη μακριά από το μαθηματικό πλεονέκτημα έδρας, στόχος τεράστιος αφού έχει σχεδόν επιτευχθεί 2 μήνες πριν το φάιναλ φορ. Θεωρώ σημαντικό το ότι δεν κερδίσαμε χτες, γιατί η ομάδα πρέπει να έχει τη γνώση ότι δεν είναι ούτε άτρωτη, ούτε τέλεια. Ο Μπαρτζώκας το ξέρει και ίσως να «χάρηκε» και ο ίδιος γιατί το να νικάς συνέχεια πριν τα πλέι οφ, συχνά σημαίνει πνευματική χαλάρωση. ΥΓ1. Τοξικότητα στην κριτική δεν χωράει σε κανέναν από τους οπαδούς του Θρύλου για αυτήν την ομάδα και αυτό που έχει καταφέρει ως τώρα. Όποιος καταστροφολογεί, είναι στα όρια του να είναι αντι-Ολυμπιακός. ΥΓ2. Μέτρια η διαιτησία του Λοττερμόζερ και των συναδέλφων του. Άφησαν συχνά ατιμώρητο το σκληρό παιχνίδι της Παρτιζάν ειδικά κοντά στο καλάθι, έκαναν το ίδιο και με εμάς αλλά είναι λάθος να πηγαίνεις σε συνεχή no-call όταν βλέπεις ότι η συχνότητα και η σκληρότητα των φάουλ αυξάνεται. Ο ΜακΚίσικ δεν πήρε ούτε ένα σφύριγμα χτες σε περισσότερες από 10 διεισδύσεις που επιχείρησε. Για την ιστορία, σωστό το επιθετικό φάουλ του Λαρεντζάκη σε προσπάθεια για τρίποντο, αφού «κλωτσάει» προς τα εμπρός τον αμυντικό με σκοπό να εκβιάσει την επαφή και το αμυντικό φάουλ. ΥΓ3. Δεν υπάρχει ομάδα που να μην «την έχουμε» σε σειρά 5 ματς στα πλέι οφ. Σίγουρα φαινομενικά μια εκ των Ζαλγκίρις και Μπασκόνια φαντάζουν πιο βατοί αντίπαλοι. Παρτιζάν και Μακάμπι σίγουρα με πιο δυνατές έδρες. Χτες βράδι 20.000 δαιμονισμένοι σέρβοι δημιουργησαν απίστευτη ατμόσφαιρα σε ένα γήπεδο που συνεχίζει να μας πληγώνει. Περιμένουμε τα σχόλια σας και τις παρατηρήσεις σας εδώ: Να περνάτε όμορφα, καλό ΣΚ και τα λέμε την Τρίτη! @Μέλη

Άνοιξε η ψηφοφορία, θυμίζω θέλουμε οπωσδήποτε και σχόλιο, εδώ: