Σε ένα πολύ κακό βράδυ επιθετικά κυρίως και σε ένα περίεργο ματς που θύμισε λίγο Μάλκοβιτς και Λιμόζ, η ομάδα έχασε μια μεγάλη ευκαίρία να παραμείνει στην κορυφή, χάνοντας παράλληλα και το όποιο πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας με τους Μονεγάσκους, τους οποίους θα είναι καλό να αποφύγουμε στα πλέι οφ για πολλούς λόγους. Ασφαλώς η ήττα στο Μονακό δεν είναι εκτός προγράμματος, αλλά έτσι όπως ήρθε είναι πραγματικά εκνευριστικό και έκανα ώρες να ηρεμήσω.
Το πολύ καλό μας ξεκίνημα (8-20) δεν συνοδεύτηκε από ανάλογη συνέχεια και συνέπεια στο σκοράρισμα και στα μεσαία δεκάλεπτα του ματς η ομάδα απώλεσε αυτοσυγκέντρωση και ενέργεια βάζοντας μόλις 22 πόντους σε 20 λεπτά, κάνοντας στο ίδιο διάστημα και 10 λάθη πολλά από τα οποία αβίαστα και λόγω βιασύνης, με αποτέλεσμα να κυνηγάει τους Γάλλους στο τέλος και να αποτυγχάνει να κάνει την υπέρβαση παρά την υπερπροσπάθεια στο τελευταίο τρίλεπτο. Είναι πραγματικό χαρακτηριστικό μας να ξεκινάμε πολύ δυνατά, να υπάρχει κάμψη στη συνέχεια και να τρέχουμε στο τέλος, με εξαίρεση βέβαια τα ματς που καθαρίζουμε με συνέπεια και ολοκληρωτικό μπάσκετ από την αρχή.
Τέσσερις οι λόγοι της ήττας:
- Κακή μέρα από το τρίποντο. Με 8/29 τρίποντα από τα οποία τα 4 ήταν του Πίτερς (12π. 80% στα τρίποντα) δεν πας πολύ μακριά. Όλοι οι άλλοι τα έσπασαν.
- Κακή βραδιά στο σκορ από παίχτες κλειδιά: Σάσα (4π.8ρ.), Σλούκας (10π.4α.) και Γουόκαπ (0π.0ρ.7α.) έμειναν στο παρκέ 21, 26 και 33 λεπτά αντίστοιχα αλλά και εκτός ρυθμού στο σκοράρισμα και ως γνωστόν, αν δεν βάλεις τη μπάλα στο καλάθι, όσο καλή άμυνα και να παίξεις, ροζ φύλλο δεν βλέπεις. Ούτε λόγος για τον Κάνααν που είχε 3 πόντους και 1/7 σουτ, παρά την εξαιρετική του άμυνα στην αρχή.
- Τα συνεχή λάθη στην 3η περίοδο (6 ή 7, δεν είμαι σίγουρος), αποδιοργάνωσαν πλήρως την επιθετική μας λειτουργία και έκαναν τη Μονακό να κρατάει τη μπαγκέτα του ρυθμού στα χέρια της, παρόλο που ούτε και αυτοί έβρισκαν το δρόμο προς το καλάθι.
- Τα απίστευτα εύκολα καλάθια που χάθηκαν σε κρίσιμα αλλά και ανύποπτα σημεία (δείγμα αδικαιολόγητης νευρικότητας), με αποκορύφωμα το καρφωμα στα...πουλιά του Μπλακ, το λέι απ του Πίτερς στο 59-59 και το κοντό σουτ από το ένα μέτρο στο τέλος. Επίσης οι 8 χαμένες βολές, τσεκουριά στοο σβέρκο μας.
Η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης κράτησε πάνω από δυο δεκάλεπτα και είναι πραγματικά άξιο λόγου το ότι μείναμε στο ματς και είχαμε και την ευκαιρία να το πάρουμε. Ο κόουτς σκάλωσε στο ροτέισον, αφού δεν μπορούσε να βρει λύσεις στο σκορ, ενώ ταυτόχρονα η άμυνα μας κακήν-κακώς λειτουργούσε (εξού και τα χαμηλά ποσοστά και της Μονακό). Ωστόσο, αυτό που διακρίνω και με βάζει σε σκέψεις, είναι το γεγονός ότι μετά από την αρχική επικράτηση του πρώτου δεκαλέπτου,και όταν οι αντίπαλοι μας επέστρεψαν (όπως είναι φυσικό), ο Θρύλος έπαψε να βγάζει τσαμπουκά και ενέργεια για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, πράγμα στο οποίο δεν μας έχει συνηθίσει καμιά ομάδα του Μπαρτζώκα. Και πέρσι αλλά και πρόπερσι, βγάζαμε αντίδραση (κυρίως από την άμυνα) όταν τα ματς στράβωναν και οι αντίπαλοι επέστρεφαν με δυνατά επί μέρους σκορ. Φέτος υπάρχει μια νωθρότητα στο κομμάτι αυτό. Ασφαλώς παίζει ρόλο και το γεγονός ότι μας ξέρουν πλέον και μας περιμένουν στη γωνία με...σιδηροογροθιές. Η Μονακό αποδείχτηκε πολύ σκληρός αντίπαλος και τα 23 φάουλ που έκαναν αυτό δείχνει. Εμείς δεν αντιπαρατάξαμε την ίδια σκληράδα (18 φάουλ) και δεν βρήκαμε λύσεις στο να σταματήσουμε τον αδιανόητο Ντιαλό και τον πιτσιρικά τον Μακουντού που έκαναν τεράστια ζημιά μαζί με τον προβλεπόμενο Τζέιμς.
Επιπλέον, ο Κάνααν δεν ξαναπάτησε παρκέ, ούτε ο Λάρι πήρε ευκαιρία και δεν είχαμε τη σπιρτάδα για κάτι διαφορετικό και απρόβλεπτο στο τέλος. Πιστεύω ότι είναι λάθος του κόουτς να μην εμπιστεύεται τον Κάνααν στο τελευταίο δεκάλεπτο, αν και καταλαβαίνω πως σκέφτεται. Όταν έχεις 1/7 σουτ είναι δύσκολο να πείσεις τον άλλο να σε κρατήσει μέσα, όμως η ομάδα πονάει από την έλλειψη πρωτοβουλίας και...απροβλεπτότητας στο τέλος, ώστε να αιφνιδιαστούν οι άλλοι και να μπουν τα λεγόμενα "μεγάλα καλάθια" που κάνουν τη διαφορά. Το ίδιο ισχύει και για τον Λάρι που πολλές φορές φέτος ντύθηκε...Ντόρσει και μας οδήγησε στη νίκη μέσα από τρελά σουτ. Ο Πίτερς σίγουρα έχει παρουσιάσει βελτίωση αλλά δεν θα μας κουβαλήσει και φάνηκε. Πάντως σωστή η κίνηση του κόουυτς να τον κρατήσει μέσα στο τέλος παρόλο που προς στιγμή ετοίμαζε το Βεζένκοφ.
ΥΓ.1 Ψυχραιμία, όλα τα σενάρια ανοιχτά. Όσοι σχολιάζουν εν θερμώ στα σόσιαλ, κάνουν κακό στην ομάδα. Η ΕΛ φέτος είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο και επίπονο τουρνουά. Δεν βοηθάει η συνεχής κακόβουλη κριτική του "φύγετε τώρα όλοι, άχρηστοι" στις ήττες, καθώς και τα υπερβολικά πανηγύρια στις νίκες.
ΥΓ2. Σχετικά καλή η διαιτησία χτες βράδυ. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένας δεν ασχολήθηκε με τους 3 διαιτητές.
ΥΓ3. Αύριο Πέμπτη ακολουθεί ένα πολύ δύσκολο ματς στη Μπολόνια και γιατί έχουμε λιώσει (ειδικά οι Σλούκας και Γουόκαπ) αλλά και γιατί η Βίρτους έχασε και θα αντιδράσει.
